ศาสนา ลัทธิ ความเชื่อ นิกาย พิธีกรรม
» พระสูตร
พระไตรปิฎกฉบับประชาชน
จุลลวัคค์ (เป็นพระวินัยปิฏก)
สังฆเภทขันธกะ
(หมวดว่าด้วยสงฆ์แตกกัน)
พระเทวทัตขอปกครองคณะสงฆ์
เมื่อได้โอกาส พระเทวทัตจึงเข้าเฝ้าพระผู้มีพระภาค อ้างว่า พระองค์มีอายุมากแล้ว ขอให้ทรงขวนขวายน้อย และให้สละภิกษุสงฆ์ให้แก่ตน ตนจะบริหารเอง พระผู้มีพระภาคทรงปฏิเสธถึง ๓ ครั้ง และในครั้งที่ ๓ ทรงกล่าวว่า แม้พระสารีบุตรและพระโมคคัลลานะ พระองค์ยังมิได้มอบภิกษุสงฆ์ให้ไฉนจะทรงมอบแก่พระเทวทัต ซึ่งได้ยังความอาฆาตให้เกิดขึ้นแก่พระเทวทัตเป็นครั้งแรก.
- พระเทวทัตคิดการใหญ่
- พระเทวทัตขอปกครองคณะสงฆ์
- ตรัสให้ขออนุมัติสงฆ์ประกาศเรื่องพระเทวทัต
- พระเทวทัตยุให้ขบถ
- การประทุษร้ายพระพุทธเจ้าครั้งแรก
- การประทุษร้ายครั้งที่ ๒
- การประทุษร้ายครั้งที่ ๓
- พระเทวทัตเสนอข้อปฏิบัติ ๕ ข้อ
- ทำสงฆ์ให้แตกกัน
- พระเทวทัตอาเจียนเป็นโลหิต
- ความร้าวและความแตกกันของสงฆ์
- ใครทำให้สงฆ์แตกกันได้และได้
- เหตุเป็นเครื่องทำให้สงฆ์แตกกันและสามัคคีกัน
- การทำสงฆ์ให้แตกกันที่ทำให้ไปอบายและไม่ไปอบาย
ขุททกวัตถุขันธกะ (หมวดว่าด้วยเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ)
เสนาสนขันธกะ (หมวดว่าด้วยที่อยู่อาศัย)
สังฆเภทขันธกะ (หมวดว่าด้วยสงฆ์แตกกัน)
วัตตขันธกะ (หมวดว่าวัตรหรือข้อปฎิบัติ)
ปาฏิโมกขฐปนขันธกะ (หมวดว่าด้วยการแสดงปาฏิโมกข์)
ภิกขุนีขันธกะ (หมวดว่าด้วยนางภิกษุณี)
ปัญจสติกขัรธกะ (หมวดว่าด้วยพระอรหันต์ ๕๐๐ รูป
ในการทำสังคายนาครั้งที่ ๑)
สัตตสิกขันธกะ (หมวดว่าด้วยพระอรหันต์ ๗๐๐ รูป
ในการสังคายนาครั้งที่ ๒)
พระวินัยเล่มที่
๑
พระวินัยเล่มที่ ๒
พระวินัยเล่มที่ ๓
พระวินัยเล่มที่ ๔
พระวินัยเล่มที่ ๕
พระวินัยเล่มที่ ๖
พระวินัยเล่มที่ ๗
พระวินัยเล่มที่ ๘