สังฆเภทขันธกะ

(หมวดว่าด้วยสงฆ์แตกกัน)

การทำสงฆ์ให้แตกกันที่ทำให้ไปอบายและไม่ไปอบาย

ทรงแสดงหลังการทำสงฆ์ให้แตกกันที่มีโทษเป็นเหตุให้ไปอบาย และไม่เป็นเหตุให้ไปอบาย โดยชี้ไปที่ความบริสุทธิ์ใจ และเจตนา คือฝ่ายที่จะไปอบายนั้น รู้ว่าผิดธรรมวินัย แต่ยังเเกล้งแสดงว่าถูกธรรมวินัย ส่วนฝ่ายที่ไม่ไปอบายนั้น คือทำไปด้วยความบริสุทธิ์ใจ และด้วยเข้าใจว่าเรื่องที่โต้เถียงกันนั้น เหตุผลของตนถูกต้องตามธรรมวินัย.

- พระเทวทัตคิดการใหญ่
- พระเทวทัตขอปกครองคณะสงฆ์
- ตรัสให้ขออนุมัติสงฆ์ประกาศเรื่องพระเทวทัต
- พระเทวทัตยุให้ขบถ
- การประทุษร้ายพระพุทธเจ้าครั้งแรก
- การประทุษร้ายครั้งที่ ๒
- การประทุษร้ายครั้งที่ ๓
- พระเทวทัตเสนอข้อปฏิบัติ ๕ ข้อ
- ทำสงฆ์ให้แตกกัน
- พระเทวทัตอาเจียนเป็นโลหิต
- ความร้าวและความแตกกันของสงฆ์
- ใครทำให้สงฆ์แตกกันได้และได้
- เหตุเป็นเครื่องทำให้สงฆ์แตกกันและสามัคคีกัน
- การทำสงฆ์ให้แตกกันที่ทำให้ไปอบายและไม่ไปอบาย

พระวินัยเล่มที่ ๑
พระวินัยเล่มที่ ๒
พระวินัยเล่มที่ ๓
พระวินัยเล่มที่ ๔
พระวินัยเล่มที่ ๕
พระวินัยเล่มที่ ๖
พระวินัยเล่มที่ ๗
พระวินัยเล่มที่ ๘