ศาสนา ลัทธิ ความเชื่อ นิกาย พิธีกรรม
» พระสูตร
พระไตรปิฎกฉบับประชาชน
เล่มที่ ๒๕
ชื่อขุททกนิกาย
๓. อุทาน
๔.เมฆิยวรรค ว่าด้วยพระเมฆิยะ
๑. ทรงเปล่งอุทาน ปรารภพระเมฆิยะ
" ความความตรึกที่เลว ( กามวิตก ) ความตรึกที่ละเอียดอ่อน ( ปรารภญาติ, ชนบท, ลาภ, สักการะ เป็นต้น ) ที่ ติดตามไป ที่ทำจิตให้ผิดปกติ ผู้มีจิตหมุนไป ไม่รู้ความตรึกแห่งใจเหล่านี้ ยอมแล่นไป ๆ มา ๆ ( ในอารมณ์ มีรูป เสียง เป็นต้น ).
แต่ผู้รู้ความ ตรึกแห่งใจเหล่านี้ มีความเพียร มีสติสำรวม ย่อมเป็นผู้ตรัสรู้ ละความตรึกเหล่านั้นที่ติดตามไป ที่ทำใจให้ผิดปกติได้โดยไม่เหลือ. "
๒. ทรงเปล่งอุทาน ปรารภพระอุปเสนาวังคันตบุตร
" ผู้ใดไม่เดือดร้อนต่อชีวิต ไม่เศร้าโศกเมื่อจะตาย ผู้นั้นแลเป็นนักปราชญ์ เป็นผู้เห็นบท ( แห่งธรรม ) ย่อมไม่เศร้าโศก ในท่ามกลางแห่งโศก.
ภิกษุถอนความทะยานอยากในภพได้ มีจิตสงบ สิ้นความท่องเที่ยวสู่ความเกิด ย่อมไม่มีความเกิดอีก. "
- โพธิวรรค ว่าด้วยการตรัสรู้
- มุจจลินทวรรค ว่าด้วยเหตุการณ์ที่ต้นจิก
- นันทวรรค ว่าด้วยพระนันทะ
- เมฆิยวรรค ว่าด้วยพระเมฆิยะ
- โสณัตเถรวรรค ว่าด้วยพระโสณเถระ
- ชัจจันทวรรค ว่าด้วยอุปมาด้วยคนตาบอดแต่กำเนิด
- จูฬวรรค ว่าด้วยภิกษุผู้ร่างเล็ก
- ปาฏลิคามิวรรค ว่าด้วยอุบาสกชาวปาฏลิคาม
ขุททกปาฐะ
ธัมมปทคาถา หรือธัมมบท
อุทาน
อิติวุตตกะ
สุตตนิบาต
