ศาสนา ลัทธิ ความเชื่อ นิกาย พิธีกรรม >>
สังวราสังวรคาถา
หันทะ มะยัง สังวะราสังวะระคาถาโย ภะณามะ เส ฯ
สุภานุปัสสิง
วิหะรันติ อินทะริเยสุ อะสังวุตัง โภชะนัมหิ อะ มัตตัญญุง
กุสีตัง หีนะวิริยัง
ตัง เว ปะสะหะติ มาโร,
มารย่อมรังควานคนที่ตามเห็นอารมณ์ว่างาม, ไม่สำรวมแล้วในอินทรีย์ทั้งหลาย
ไม่รู้จักประมาณในการบริโภค เกียจคร้านแล้วมีความเพียรอันเลวนั้นแล
วาโต รุกขังวะ ทุพพะลัง, เหมือนลม รังควานต้นไม้ที่ทุพพลภาพได้เช่นนั้น
อะสุภานุปัสสิง วิหะรันติ อินทะริเยสุ สุสังวุตัง โภชะนัมหิ อะ มัตตัญญุง
สัทธัง อารัทธะวีริยัง ตัง เว นัปปะสะหะติ มาโร,
มารย่อมไม่รังควานคนที่ตามเห็นอารมณ์ว่า ไม่งาม, ให้สำรวมดีแล้ว
ในอินทรีย์ทั้งหลาย รู้จักประมาณในการบริโภค มีศรัทธาและความเพียรอันปรารภแล้ว
นั่นแล,
สาธุ สัพพัตถะ สังวะโร,
ความสำรวมในทวารตาหูจมูก-ลิ้นกายและใจ
เป็นคุณเครื่องให้สำเร็จประโยชน์
สัพพัตถะ สังวุโต ภิกขุ, สัพพะทุกขา ปะมุจจะติ.
ภิกษุ
ผู้สำรวมดีแล้วในทวารทั้งหลาย ย่อมพ้นจากทุกข์ทั้งปวงได้ ดังนี้แล.
» ขันติกถา
