ปราภวสุตตปาฐะ

สุวิชาโน ภะวัง โหติ, ผู้รู้ดี เป็นผู้เจริญ,
ทุวิชาโน ปะราภะโว, ผู้รู้ชั่ว เป็นผู้เสื่อม,
ธัมมะกาโม ภะวัง โหติ, ผู้ใดใคร่ธรรม ย่อมเป็นผู้เจริญ,
ธัมมะเทสสี ปะระภะโว, ผู้ใดเกลียดชังธรรม ย่อมเป็นผู้เสื่อม,
อะสันตัสสะ ปิยา โหนติ ผู้ใดทำความรักในคนพาล,
นะ สันเต กุรุเต ปิยัง, ไม่ทำความรักในบัณฑิต
อะสะตัง ธัมมัง โรเจติ เขาชอบใจในธรรมของคนพาล,
ตัง ปะราภะวะโต มุขัง, ข้อนั้น เป็นทางแห่งความเสื่อม,
นิททาสีลี สะภาสีลี ผู้ใดเป็นผู้ชอบนอนหลับ ชอบพูดคุย
อะนุฏฐาตา จะ โย นะโร, ไม่ขยันมักเกียจคร้านการงาน,
อะละโส โกธะปัญญาโน และเป็นคนมักโกรธ
ตัง ปะราภะวะโต มุขัง, ข้อนั้น เป็นทางแห่งความเสื่อม,
โย มาตะรัง ปิตะรัง วา ผู้ใดมีความสามารถอยู่ ไม่เลี้ยงดูมารดาบิดา
ชิณณะกัง คะตะโยพพะนัง ผู้แก่ชรา วัยเฒ่าแล้ว
ปะหุสันโต นะ ภะระติ,
ตัง ปะราภะวะโต มุขัง, ข้อนั้น เป็นทางแห่งความเสื่อม,
โย พราหมะณัง สะมะณัง วา ผู้ใดหลอกลวงสมณะพราหมณ์
อัญญัง วาปิ วะณิพพะกัง หลอกแม้ วนิพกคนขอทานอื่นใด
มุสาวาเทนะ วัญเจติ ด้วยมุสาวาจา
ตัง ปะราภะวะโต มุขัง, ข้อนั้น เป็นทางแห่งความเสื่อม,

ปะหุตะวิตโต ปุริโส ผู้ใดมีทรัพย์สินเงินทอง
สะหิรัญโญ สะโภชะโน มีของเหลือกินเหลือใช้
เอโก ภุญชะติ สาธูนิ เขาบริโภคของที่ดีๆ นั้นแต่ผู้เดียว
ตัง ปะราภะวะโต มุขัง, ข้อนั้น เป็นทางแห่งความเสื่อม,
ชาติถัทโธ ธะนะถัทโธ ผู้ใดหยิ่งเพราะชาติกำเหนิด
โคตตะถัทโธ จะ โย นะโร หยิ่งเพราะมีทรัพย์ หยิ่งเพราะโครตตระกูล
สัญญาติมะติมัญเญติ แล้วดูหมิ่นแม้ซึ่งญาติของตน
ตัง ปะราภะวะโต มุขัง, ข้อนั้น เป็นทางแห่งความเสื่อม,
อิตถีธุตโต สุราธุตโต ผู้ใดเป็นนักเลงหญิง นักเลงสุรา
อักขะธุตโต จะ โย นะโร และเป็นนักเลงการพนัน, เขาได้ทำลาย
ลัทธัง ลัทธัง วินาเสติ ทรัพย์ที่หามาได้ ให้พินาศฉิบหายไป
ตัง ปะราภะวะโต มุขัง, ข้อนั้น เป็นทางแห่งความเสื่อม,
เสหิ ทาเรหิ อะสันตุฏโฐ ผู้ใดไม่พอใจรักใคร่ในภรรยาตน
เวสิยาสุ ปะทุสสะติ กลับไปเที่ยวซุกซนกับหญิงแพศยา
ทุสสะติ ปะระทาเรสุ และลอบทำชู้กับภรรยาของผู้อื่น
ตัง ปะราภะวะโต มุขัง, ข้อนั้น เป็นทางแห่งความเสื่อม,
อะตีตะโยพพะโน โปโส ชายใดผู้ถึงวัยเฒ่าแล้ว
อาเนติ ติมพะรุตถะนิง ได้นำหญิงสาวแรกรุ่นมาเป็นภรรยา
ตัสสา อิสสา นะ สุปปะติ เขานอนไม่หลับเพราะความหึงหวง และห่วงอาลัยในหญิงนั้น
ตัง ปะราภะวะโต มุขัง, ข้อนั้น เป็นทางแห่งความเสื่อม,
อิตถิง โสณฑิง วิกิริณัง ชายใดตั้งหญิงนักเลงใช้จ่ายสุรุ่ยสุร่าย
ปุริสัง วาปิ ตาทิสัง มาเป็นแม่เรือน หรือหญิงใดตั้งชายนักเลง
อิสสะริยัสมิง ฐะเปติ ใช้จ่ายสุรุ่ยสุร่ายมาเป็นพ่อเรือน
ตัง ปะราภะวะโต มุขัง, ข้อนั้น เป็นทางแห่งความเสื่อม,
อัปปะโภโค มะหาตัณโห ผู้ใดเกิดในตระกูลกษัตริย์ มีโภคะน้อย
ขัตติเย ชายะเต กุเล แต่มีความอยากเป็นใหญ่
โส จะ รัชชัง ปัตถะยะติ ปรารถนาราชสมบัติ
ตัง ปะราภะวะโต มุขัง, ข้อนั้น เป็นทางแห่งความเสื่อม,
เอเต ปะราภะเว โลเก ผู้เป็นบัณฑิตสมบูรณ์ด้วยความเห็นอัน
ปัณฑิโต สะมะเวกขิยะ ประเสริฐ ได้เห็นเหตุแห่งความเสื่อมทั้งหลาย
อะริโย ทัสสะนะสัมปันโน ชัดแล้ว ท่านย่อมเว้นสิ่งเหล่านั้นเสีย
สะ โลเก ภะชะเต สิวัง, เมื่อเป็นเช่นนี้ ท่านจึงพบและเสพแต่โลกซึ่ง มีแต่ความเจริญฝ่ายเดียว
อิติ ด้วยประการฉะนี้ แล.