ขันติกถา

โย ปะนะ ภิกขุ, ธัมมานุธัมมะ ภิกษุรูปใด, เป็นผู้ปฏิบัติธรรม
ปะฏิปันโน วิหะระติ, สมควรแก่ธรรมอยู่,
สามีจิปะฏิปันโน อะนุธัมมะจารี, เป็นผู้ปฏิบัติชอบ ปฏิบัติตามธรรมเป็นปรกติ
โส ตะถาคะตัง สักกะโรติ - ผู้นั้นย่อมได้ชื่อว่าได้สักการะ

-คะรุกะโรติ มาเนติ ปูเชติ, เคารพบูชาในพระตถาคตเจ้า,
ปะระมายะ ปูชายะ จัดเป็นการบูชาอย่างสูงสุด
ปะฏิปัตติปูชายะ, ด้วยการปฏิบัติบูชา (ไม่ใช่อามิสบูชา)
สีละสะมาธิคุณานัง ขันตี - ความอดทนเป็นประธานที่ตั้งแห่งศีลสมาธิ

ปะธานการะณัง
สัพเพปิ กุสะลา ธัมมา - กุศลธรรมทั้งหลาย ย่อมเจริญ
ขันตะยาวะ วัฑฒันติเต, เพราะมีความอดทนโดยแท้
เกวะลานังปิ ปาปานัง ขันตี – ความอดทน ย่อมตัดเสียได้ซึ่งรากเหง่า
มูลัง นิกันตะติ, แห่งมูลของเหล่าอกุศลธรรมทั้งหลาย
คะระหะกะละหาทีนัง มูลัง - ผู้อดทน ย่อมขุดเสียได้ซึ่งมูลเหตุแห่งความ
ชะนะติ ขันตีโก, หายนะ มีการติเตียนกัน ทะเลาะกัน เป็นต้น

ขันตี ธีรัสสะ ลังกาโร, ความอดทนเป็นอาภรณ์ของนักปราชญ์
ขันตี ตะโป ตะปัสสิโน, ความอดทนเป็นตะบะ ของนักปราชญ์
ขันตี พะลัง วะ ยะตีนัง, ความอดทนเป็นกำลังของนักพรตทั้งหลาย
ขันตี หิตะ สุขาวะหา, ความอดทนนำประโยชน์และความสุขมาให้
ขันติโก เมตตะวา ลาภี เป็นผู้อดทน ชื่อว่าเป็นผู้มีมิตร มีลาภ มียศ
สุขะสีละวา, และมีความสุข เป็นปรกติ,

ปิโย เทวะมะนุสสานัง - ผู้อดทน ชื่อว่าเป็นที่รักที่เจริญใจของเทวดา
มะนาโป โหติ ขันติโก, และมนุษย์ทั้งหลาย,
อัตตะโนปิ ปะเรสัญจะ – ผู้อดทน ชื่อว่าเป็นผู้นำประโยชน์มาให้ -
อัตถาวะโห วะ ขันติโก, ตนและชนเหล่าอื่นด้วย,
สัคคะโมกขะคะมัง มัคคัง – ผู้อดทน ชื่อว่า เป็นผู้เข้าสู่เส้นทางที่ไปสวรรค์-

อารุฬโห โหติ ขันติโก, และสู่มรรคถึงซึ่งพระนิพพาน,
สัตถุโน วะจะโนวาทัง – ผู้อดทน ชื่อว่า เป็นผู้ทำตามโอวาท -
กะโรติเยวะ ขันติโก, คำสอนของพระศาสดานั่นเทียว,
ปะระมายะ จะ ปูชายะ – ผู้อดทน ชื่อว่าได้บูชาพระชินเจ้า
ชินัง ปูเชติ ขันติโก, ด้วยการบูชาอย่างสูงสุด
สุขา สังฆัสสะ สามัคคี, ความพร้อมเพรียงของหมู่คณะสงฆ์ ย่อมนำความสุขมาให้,
สะมัคคานัง ตะโป สุโข, ความเพียรของผู้พร้อมเพรียงกัน ย่อมนำความสุขมาให้

สุโข วิเวโก ตุฏฐัสสะ - ความสงัดของผู้ยินดีในธรรมที่เห็น -
สุตะธัมมัสสะ ปัสสะโต, ปรากฎแล้ว ย่อมนำความสุขมาให้,
อัพยาปัชฌัง สุขัง โลเก ปาณะ – ความไม่เบียดเบียน ความสำรวมในสัตว์
ภูเตสุ สัญญะโม, ทั้งหลาย ย่อมอยู่เป็นสุขในโลก,
สุขา วิราคะตา โลเก กามานัง – ความปราศจากกำหนัด ความก้าวล่วงกาม
สะมะติกกะโม, ทั้งหลายในโลกเสียได้ ย่อมอยู่เป็นสุข,
อัสมินามัสสะ วินะโย เอตัง - การนำอัสมิมานะออกหมดเสียได้
เว ปะระมัง สุขัง, เป็นสุขอย่างยิ่ง,
กิจโฉ มะนุสสะปะฏิลาโภ, การได้อัตภาพเป็นมนุษย์ เป็นของยาก,
กิจฉัง มัจจานะ ชีวิตัง, การดำรงชีวิตอยู่ เป็นของยาก,
กิจฉัง สัทธัมมัสสะวะนัง, การได้ฟังพระสัทธรรม เป็นสิ่งหาได้ยาก,
กิจโฉ พุทธานะมุปปาโท, ความเกิดขึ้นแห่งพระพุทธเจ้าทั้งหลาย เป็นของยาก,

อัปปะมาโท อะมะตัง ปะทัง, ความไม่ประมาท เป็นทางไม่ตาย,
ปะมาโท มัจจุโน ปะทัง, ความประมาท เป็นทางแห่งความตาย,
อัปปะมัตตา นะ มิยยันติ, ผู้ไม่ประมาท ชื่อว่ายังไม่ตาย
เย ปะมัตตา ยะถา มะตา, ผู้ประมาทแล้ว ชื่อว่าตายแล้ว,
เอตัง วิเสโส ญัตฺวา – บัณฑิตทั้งหลาย ทราบความข้อนี้โดยทั่ว
อัปปะมาทัมหิ ปัณฑิตา, กันแล้ว ย่อมตั้งอยู่ในความไม่ประมาท,
อัปปะมาเท ปะโมทันติ – ย่อมบันเทิงในความไม่ประมาท ยินดีแล้ว
อริยานัง โคจะเร ระตา, ในธรรมอันเป็นที่ไปของพระอริยเจ้าทั้งหลาย