อะริยะสัจจะคาถา

หันทะ มะยัง อะริยะสัจจะคาถาโย ภะณามะ เส ฯ
เย ทุกขัง นัปปะชานันติ, ชนเหล่าใด, ไม่รู้ทั่วถึงซึ่งทุกข์
อะโถ ทุกขัสสะ สัมภะวัง, ทั้งเหตุเป็นแดนเกิดแห่งทุกข์
ยัตถะ จะ สัพพะโส ทุกขัง, อะเสสัง อุปะรุชฌะติ,
ทั้งความทุกข์ย่อมดับไม่เหลือโดยประการทั้งปวง, ในเพราะมรรคใด

ตัญจะ มัคคัง นะ ปะชานันติ, ทั้งไม่รู้ซึ่งมรรคนั้น
ทุกขูปะสะมะคามินัง, อันเป็นข้อปฏิบัติให้ถึงซึ่งความสงบแห่งทุกข์
เจโต วิมุตติหีนา เต, ชนเหล่านั้นเป็นผู้เหินห่างจากเจโตวิมุติ
อะโถ ปัญญาวิมุตติยา, ทั้งจากปัญญาวิมุติ
อะภัพพา เต อันตะกิริยายะ, เขาเป็นผู้ไม่พอเพื่อจะทำที่สุดแห่งทุกข์ได้
เต เว ชาติชะรูปะคา, เขาต้องเข้าถึงซึ่งชาติและชราแน่แท้
เย จะ ทุกขัง ปะชานันติ, ฝ่ายชนเหล่าใด, รู้ทั่วถึงซึ่งทุกข์ได้
อะโถ ทุกขัสสะ สัมภะวัง, ทั้งเหตุเป็นแดนเกิดแห่งทุกข์
ยัตถะ จะ สัพพะโส ทุกขัง อะเสสัง อุปะรุชฌะติ,
ทั้งความทุกข์ย่อมดับไม่เหลือด้วยประการทั้งปวง, ในเพราะมรรคใด

ตัญจะ มัคคัง นะ ปะชานันติ, ทั้งรู้ทั่วถึงซึ่งมรรคนั้น
ทุกขูปะสะมะคามินัง, อันเป็นข้อปฏิบัติให้ถึงซึ่งความสงบแห่งทุกข์
เจโต วิมุตติสัมปันนา, ชนเหล่านั้นเป็นผู้สมบูรณ์ด้วยเจโตวิมุติ
อะโถ ปัญญาวิมุตติยา, ทั้งด้วยปัญญาวิมุติ
ภัพพา เต อันตะกิริยายะ, เขาเพียงพอเพื่อจะทำที่สุดแห่งทุกข์ได้
นะ เต ชาติชะรูปะคาติ. เขาไม่ต้องเข้าถึงซึ่งชาติและชรา ฉะนี้แล.