อารักขะกัมมัฎฐาน

หันทะ มะยัง อารักขะกัมมัฏฐานะคาถาโย ภะณามะ เส.
พุทธานุสสะติ เมตตา จะ อะสุภัง มะระณัสสะติ,
อิจจิมา จะตุรารักขา กาตัพพา จะวิปัสสะนา.

ภาวนาทั้ง 4 นี้ คือพุทธานุสสะติ ระลึกถึงพระคุณพระพุทธเจ้า, เมตตา ปรารถนาจะให้เป็นสุข อะสุภะ พิจารณากายให้เห็น เป็นของไม่งาม มะระณัสสะติ ระลึกถึงความตาย ชื่อว่าจตุรารักข์ และวิปัสสนาอันพึงบำเพ็ญ

วิสุทธะธัมมะสันตาโน อะนุตตะรายะ โพธิยา,
โยคะโต จะ ปะโพธา จะ พุทโธ พุทโธติ ญายะเต

พระพุทธเจ้ามีพระสันดานอันบริบูรณ์, ด้วยพระธรรมอันบริสุทธิ์, อันสัตว์โลกรู้อยู่ว่าพุทโธ ๆ ดังนี้, เพราะพระปัญญาตรัสรู้อย่างเยี่ยม, เพราะทรงชักโยงหมู่สัตว์ไว้ในธรรมะปฏิบัติ, และเพราะทรงปลุกใจหมู่สัตว์ให้ตื่นอยู่.

นะรานะระ ติรัจฉานะ เภทา สัตตา สุเขสิโน,
สัพเพปิ สุขิโน โหนตุ สุขิตัตตา จะ เขมิโน.

สัตว์ทั้งหลาย, ต่างโดยมนุษย์อมนุษย์และดิรัจฉาน, เป็นผู้แสวง หาความสุข ขอสัตว์เหล่านั้นแม้ทั้งสิ้น, จงเป็นผู้ถึงซึ่งความสุข, และเป็นผู้เกษมสำราญ เพราะถึงซึ่งความสุขเถิด

เกสะโลมา ทิฉะวานัง อะยะเมวะ สะมุสสะโย
กาโย สัพโพปิ เชคุจโฉ วัณณาทิโต ปะฎิกกุโล.

กายนี้แล, เป็นที่ประชุมแห่งซากศพ มีผมขนเป็นต้น, แม้ทั้งสิ้น, เป็นของน่าเบื่อหน่าย เป็นปฏิกูลโดยส่วนมีสี เป็นต้น.

ชีวิตินทฺริยุปัจเฉทะ สังขาตะมะระณัง สิยา
สัพเพสังปีธะ ปาณีนัง ตัณหิ ธุวัง นะ ชีวิตัง.

ความตาย, กล่าวคือความแตกขาดแห่งชีวิตินทรีย์, พึงมีแก่สัตว์ทั้งหลาย ในโลกนี้แม้ทั้งสิ้น, เพราะว่าความตาย เป็นของเที่ยง, ชีวิตความเป็นอยู่เป็นของไม่เที่ยง แล ฯ

» ธาตุปฏิกูลปัจจะเวกขะณะปาฐะ

» เทวะตาทิปัตติทานะคาถา

» อะริยะธะนะคาถา

» มนัสการรอยพระพุทธบาท 5 สถาน