พระโพธิญาณเถร (หลวงพ่อชา สุภัทโท)
วัดหนองป่าพง อำเภอวารินชำราบ จังหวัดอุบลราชธานี
             ท่านเจ้าคุณพระอาจารย์ชา สุภัทโท ถือกำเนินในครอบครัวใหญ่ ในหมู่บ้านทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย เมื่อย่างเข้าวัยรุ่น ท่านได้บรรพชาเป็นสามเณร และเมื่ออายุได้ยี่สิบปี ก็ได้อุปสมบทเป็นพระภิกษุในบวรพระพุทธสาสนา
          ในระยะเริ่มแรกของการเป็นพระภิกษุนั้น ท่านอาจารย์ชาสนใจและใฝ่ใจในการศึกษาหาความรู้ด้านปริยัติอยู่มาก ท่านศึกษาทั้งปริยัติธรรม และภาษาบาลี
ต่อมา ท่นได้หันมาสนใจในธรรมปฎิบัติ ท่านได้ฝึกปฏิบัติกรรมฐาน กับพระอาจารย์ทางด้านนี้หลายองค์ซึ่งอยู่ทางภาคนี้ ท่านได้ธุดงค์ไปตามที่ต่างๆ ตามแบบของพระป่าผู้สันโดษ เป็นเวลาหลายปี นอนในป่าบ้าง ในถ้ำบ้าง หรือตามป่าช้าบ้าง และครั้งหนึ่งได้มีโอกาสกราบนมัสการ ท่านพระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต ผู้เป็นพระอาจารย์ที่มีชื่อเสียงทางด้านวิปัสสนาธุระ และได้รับความเคารพนับถือมากที่สุดในยุคนี้ ซึ่งแม้จะเป็นระยะเวลาอันสั้น แต่ท่านก็ได้รับความสว่างทางปัญญาอย่างยิ่ง ในการฟังธรรมะจากท่านพระอาจารย์มั่นในครั้งนั้น
           หลังจากที่ได้ธุดงค์ไปตามที่ต่างๆ และปฏิบัติกรรมฐานมาเป็นเวลาหลายปี ก็ได้มีผู้กราบเรียนนิมนต์ท่านให้พักที่ดงป่าพงใกล้หมู่บ้าน อันเป็นถิ่นกำเนิดของท่าน ในสมัยนั้นที่ป่าแห่งนี้ยังไม่มีผู้คนอาศัยอยู่ เป็นที่ขึ้นชื่อว่าเป็นที่อยู่อาศัยของงูพิษร้าย เสือ และปีศาจ ซึ่งท่านพระอาจารย์เห็นว่า สถานที่เช่นนี้แหละ เหมาะสมอย่างยิ่งสำหรับพระป่า ท่านจึงได้รับนิมนต์พักอยู่ ณ ที่ป่าพงนั้น
           ต่อมามีพระสงฆ์ ชี และชาวบ้าน พากันมาฟังธรรมเทศนาของท่านพระอาจารย์มากขึ้นๆ ทุกที จึงไม่ช้า ณ ป่าพงแห่งนี้เอง ก็ได้กลายเป็นวัดใหญ่ขึ้น

ปัจจุบันนี้ มีสานุศิษย์ของท่านสั่งสอนอบรมธรรมแก่ผู้สนใจปฏิบัติอยู่ตามวัดสาขาต่างๆ กว่าเก้าสิบแห่งวัดสาขาเหล่านั้น อยู่ตามภูเขาบ้าง ตามป่าบ้าง ทั่วประเทศไทย และขยายไปถึงประเทศอังกฤษ
           บรรดาผู้ที่แวะไปเยี่ยมวัดหนองป่าพง ย่อมจะประทับใจในความสงบสงัดซึ่งมีอยู่ทั่วบริเวณวัดนั้น และเห็นป้ายติดไว้ที่ทางเข้าว่า “โปรดสงบ เรากำลังปฏิบัติกรรมฐาน” การปฏิบัติกรรมฐานร่วมกันมีวันละสองครั้งและบางครั้ง ท่านพระอาจารย์ก็แสดงธรรมเทสนาด้วยการปฏิบัติกรรมฐานนั้นเป็นชีวิตประจำวันทีเดียว
พระสงฆ์ต่างทำงานด้วยตนเอง เย็บและย้อมสบงจีวรเอง และทำงานที่เกี่ยวเฉพาะตนอย่างอื่นๆ ตลอดจนการรักษากุฏิเสนาสนะของวัด และปัดกวาดลานวัดให้สะอาดเรียบร้อยอยู่เสมอ
          พระสงฆ์ที่วัดนี้มีความเป็นอยู่อย่างเรียบง่ายแบบพระป่า ฉันอาหารมื้อเดียวและฉันในบาตร สบงจีวรและเครื่องใช้มีอยู่อย่างจำกัด กุฏิสงฆ์ตั้งอยู่ห่างๆ กันในราวป่าเพื่อให้ปฏิบัติภาวนาได้อย่างสงบ มี 2 ทางเดินตามใต้ต้นไม้สำหรับเดินจงกรมที่นี่ต้องรักษาระเบียบวินัยเคร่งครัดมาก เพื่อให้สามารถดำรงชีวิตของพระกรรมฐานที่สันโดษ เรียบง่ายอันเป็นการส่งเสริมการปฏิบัติภาวนาให้เป็นไปด้วยดียิ่งขึ้น
           วิธีการแสดงธรรมของท่านพระอาจารย์นั้นง่ายๆ แต่ลึกซึ้ง จึงเป็นที่ประทับใจของชาวตะวันตกมาก มีชาวต่างประเทศมาศึกษาและปฏิบัติธรรมกับท่านเป็นจำนวนไม่น้อยมาเป็นเวลาหลายปีแล้ว จนกระทั่งท่านได้สร้างวัดป่านานาชาติขึ้น เมื่อ พ.ศ. 2518 ใกล้ๆกับวัดหนองป่าพง เพื่อเป็นที่ฝึกปฏิบัติของพระต่างประเทศและชาวต่างประเทศ ที่สนใจในการมีชีวิตอยู่อย่าง “พระ” และนับจากนั้น ศิษย์ชาวต่างประเทศรุ่นแรกๆ ก็เริ่มเผยแผ่ธรรมะไปยังประเทศตะวันตก ท่านพระอาจารย์ชาเองก็ได้เดินทางไปเผยแพร่ธรรมที่ยุโรป สหรัฐอเมริกาและคานาดาสองครั้ง และได้จัดตั้งวัดสาขาขึ้นที่ชิดเฮอร์สซัสเซกส์ ประเทศอังกฤษ ซึ่งเป็นวัดสาขาที่เจริญรุ่งเรือง มากสาขาหนึ่ง
            ท่านพระอาจารย์ชาได้พยายามอย่างยิ่งที่จะรักษาสภาพการดำรงชีวิตอย่างเรียบง่ายของพระป่าไว้ เพื่อที่จะให้ประชาชนในยุคปัจจุบันได้มีโอกาสศึกษา และปฏิบัติธรรม อันจะเป็นทางให้เกิดความฉลาดและเกิดปัญญาในการดำรงชีวิตต่อไป

» ตามดูจิต

» สมถวิปัสสนา