ข้อเขียน นิยาย สารคดี บทกวี เรื่องสั้น >>

นิยาย-เรื่องสั้น

ความรู้สึก อารมณ์ เวลา แสนยานุภาพแห่งการรอคอย

เรื่องสั้นขนาดยาว นันทวิสาร :: เขียน

อ่านหน้า » | คำนำ | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 32 | 33 | 34 | 35 | 36

หน้า 26

ณ มุมหนึ่งของหัวใจในด้านมืด มีเงาดำแอบลอบอยู่
และเมื่ออารมณ์อยู่เหนือจิตสำนึก ซาตานร้ายก็พร้อมตะบบเหยื่อ

                 ความทุกทรมานขมขื่นเมื่อก่อนหน้านี้ของระพิน ได้รวมตัวตกตะกอนและจมหายไปในก้นบึ้งของหัวใจจนหมดสิ้น ที่เหลืออยู่นั้นเป็นแต่แค่เพียง...ปรารถนาแห่งหัวใจ

ความรักมักจะตกเป็นเหยื่ออันโอชะของซาตาน
พระเจ้าทรงรู้ดี เพราะพระองค์คือผู้วางเบ็ด

                   เขาตื่นขึ้นมาในตอนเช้าของวันรุ่งขึ้น ไม่มีแม้แต่เงาของอุมา เขาต้องฝันไปแน่ๆ ระพินบอกกับตัวเอง มันจะเป็นความจริงไปได้อย่างไร แล้วกระดาษที่พับวางอยู่บนหัวเตียงแผ่นนั้นเล่า เขารีบหยิบมันขึ้นมาและอ่าน...
     
               ลาก่อนค่ะระพิน สำหรับวันนี้จะเป็นการจากลาแค่ช่วงระยะเวลาหนึ่งเท่านั้น ถ้าคุณมุ่งมั่นสร้างฝันของคุณให้เป็นจริง อุมาก็พร้อมที่จะก้าวเดินไปกับคุณในโลกแห่งความจริง
                            รักคุณ...อุมา
     
               สิ่งที่เกิดขึ้นนั้นไม่ใช่ภาพฝัน ทุกข้อความในกระดาษแผ่นนั้นยืนยันได้ มันเป็นความจริง...ความจริงที่ต้องชดใช้... ความขมขื่นปวดร้าวที่ตกตะกอนอยู่ในใจระพิน ได้ฟื้นคืนขุ่นข้นขึ้นมาอีกครั้งเขาสะอื้นฟูมฟายซบหน้าลงกับหมอน ทุบที่นอนเหมือนคนบ้าฟั่นเฟือน เขาไม่มีจิตใจที่จะทำอะไร เอาแต่ขังตัวเองอยู่ในห้องนั้น อยู่กับความรู้สึกที่ถูกทารุณกรรม ความรู้สึกที่ไม่อาจลบล้างรอยมลทินที่เขาได้สร้างขึ้น

โลกคับแคบเกินไปไม่อาจเก็บความทุกข์เอาไว้ได้ทั้งหมด
แต่หัวใจกลับไม่เคยที่จะเพียงพอ อาณาจักรใจไร้ขอบเขตหรือไฉน

                 ระพินไม่เหลือความภาคภูมิใจไว้ให้จิตวิญญาณได้ศรัทธาและยึดเหนี่ยวอีกต่อไป เขาอ่านข้อความในกระดาษแผ่นนั้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า หวังว่ามันจะทำให้เขากลับฟื้นคืนสติขึ้นมาอีกครั้งแต่ไร้ผล...

บางครั้งชีวิตช่างกล้ำกลืนตรอมตรม
เสียจนไม่มีที่ว่างเหลือไว้ให้จดจำความสุขใจ

               ระพินติดอยู่ในโคลนตมแห่งความทุกท้อและสิ้นหวัง ไม่มีแม้ความเชื่อมั่นที่จะดิ้นดันเอาตัวเองขึ้นมาจากหล่มเลนที่สูบดึง... บั่นทอน...เขาได้รับจดหมายพร้อมที่อยู่ของอุมาในอีกอาทิตย์ต่อมา และจดหมายฉบับนั้นเองที่เรียกให้สามัญสำนึกของเขากลับมาอีกครั้ง พร้อมกับพลังใจที่เต็มเปี่ยม เขาจะจมปลักอยู่อย่างนั้นไม่ได้ เขาต้องลุกขึ้นมาเพื่อหยัดยืนท้าทายโชคชะตา ฝ่าฟันอุปสรรคขวากหนามทั้งปวง

« ย้อนกลับ | หน้าถัดไป »


เกี่ยวกับผู้เขียน »

แชร์ไปที่ไหนดี แชร์ให้เพื่อนสิ แชร์ให้เพื่อนได้ แชร์ให้เพื่อนเลย

"ถ้าการที่ได้ใช้ชีวิตในแบบฉบับของตัวเอง คือคำว่าประสบความสำเร็จ ความพอเพียงคือความสุขแท้จริงที่จีรังยั่งยืนเป็นหมื่นปี หมื่นๆ ปี ทั้งยาจก นักปราชญ์ ราชบัณฑิต ยากดีมีจน สองมือว่างเปล่าถ้าไม่ไขว่คว้าไว้ ก็เกรงว่าจะทุรนทุรายตายเปล่าเป็นแน่นอน..."