ข้อเขียน นิยาย สารคดี บทกวี เรื่องสั้น >>

นิยาย-เรื่องสั้น

ความรู้สึก อารมณ์ เวลา แสนยานุภาพแห่งการรอคอย

เรื่องสั้นขนาดยาว นันทวิสาร :: เขียน

อ่านหน้า » | คำนำ | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 32 | 33 | 34 | 35 | 36

หน้า 10

แม้แต่พระเจ้าก็เคยพลาดมาแล้ว
อย่างน้อยก็ครั้งหนึ่งตอนที่สร้างโลก

              “เดี๋ยวผมไปสั่งงานก่อน เดี๋ยวเดียวเท่านั้น”
            “เร็วหน่อยนะหมอ อาจจะสายเกินไปก็ได้...”
             เสียงของนายบุญทองตะโกนไล่หลังไป นายแพทย์นพพรถลันรีบออกมาจากที่นั่น ฝากงานกับเพื่อนนายแพทย์และนักศึกษาฝึกงาน แล้วกลับออกมาอีกครั้ง และพร้อมที่จะไปกับชายแปลกหน้าที่ชื่อบุญทองคนนั้น
        “เราจะไปไหนกัน”
        “ปากช่อง...ครับ”
นายบุญทองตอบในขณะที่กำลังเดินอย่างรีบเร่งอยู่ข้างหน้า
       “เดี๋ยวผมไปเอากุญแจรถก่อน”
        “ไปรถผมเถอะหมอ สะดวกกว่า...”

               รถกระบะสีน้ำเงินเข้มคันนั้น พุ่งทะยานฝ่าสายลมแสงแดดออกจากกรุงเทพฯ ไปตามถนนพหลโยธินมุ่งตรงสู่อำเภอปากช่อง ระยะทางร้อยกว่ากิโลเมตร ไม่น่าจะเกินสองชั่วโมง เพราะเท้าของนายบุญทองเหยียบจนจมคันเร่ง
         “พ่อผมไปทำอะไรที่นั่น”
นายแพทย์นพพรถาม  
         “อย่าเพิ่งถามเลยน่าหมอ แล้วหมอก็จะรู้เอง เรื่องมันยาว ขอโทษนะหมอ”
นายบุญทองพูดทั้งที่สายตาของเขายังคงเพ่งมองอยู่ที่ถนนเบื้องหน้า ทำให้นายแพทย์นพพรยิ่งร้อนรนยิ่งขึ้น เสียงเครื่องยนต์เสียงลมอื้ออึงไปหมด

ความจริงต้องอยู่ที่ไหนสักแห่งหนึ่ง ระหว่างพระเจ้ากับซาตาน

              เขาไม่อาจคาดเดาได้เลยว่าพ่อของเขาไปทำอะไรที่นั่น เพราะเท่าที่รู้เขาไม่มีญาติอยู่ที่ปากช่อง ที่นั่นจะต้องซ่อนเรื่องราวไว้มากมาย เขาจะรับได้สักแค่ไหนเมื่อต้องเผชิญกับความจริง นายแพทย์นพพรเริ่มหวาดหวั่นกับบางสิ่งบางอย่างที่รอคอยอยู่ข้างหน้านั้น บางสิ่งบางอย่างที่เขาเคยตั้งคำถาม และคำตอบก็ยิ้มเย้ยรออยู่แล้ว...ที่นั่น

ความมืดไม่มีพลังอำนาจพอที่จะทำร้ายใครได้
เงาดำที่ลอบหลบอยู่ข้างในนั้นต่างหากที่ล่อลวงครอบงำ

                    เข้าเขตอำเภอปากช่องด้วยเวลาเพียงหนึ่งชั่วโมงเศษ และเลยตัวอำเภอไปไม่ไกลเท่าไรนัก นายบุญทองก็เลี้ยวรถเข้าสู่ถนนลูกรัง ใต้ร่มเงาของต้นหางนกยูงที่กำลังออกดอกสีส้มสดเต็มต้น เบื้องหน้าคือกระท่อมไม้ที่ห้อมล้อมด้วยหมู่ต้นเฟื่องฟ้าหนาแน่น

« ย้อนกลับ | หน้าถัดไป »


เกี่ยวกับผู้เขียน »

แชร์ไปที่ไหนดี แชร์ให้เพื่อนสิ แชร์ให้เพื่อนได้ แชร์ให้เพื่อนเลย

"ถ้าการที่ได้ใช้ชีวิตในแบบฉบับของตัวเอง คือคำว่าประสบความสำเร็จ ความพอเพียงคือความสุขแท้จริงที่จีรังยั่งยืนเป็นหมื่นปี หมื่นๆ ปี ทั้งยาจก นักปราชญ์ ราชบัณฑิต ยากดีมีจน สองมือว่างเปล่าถ้าไม่ไขว่คว้าไว้ ก็เกรงว่าจะทุรนทุรายตายเปล่าเป็นแน่นอน..."