ข้อเขียน นิยาย สารคดี บทกวี เรื่องสั้น >>

นิยาย-เรื่องสั้น

ความรู้สึก อารมณ์ เวลา แสนยานุภาพแห่งการรอคอย

เรื่องสั้นขนาดยาว นันทวิสาร :: เขียน

อ่านหน้า » | คำนำ | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 32 | 33 | 34 | 35 | 36

หน้า 4

ความเชื่อมั่นเท่านั้นที่สามารถบำบัดโรคร้ายในใจ
แต่จะหาได้จากที่ใด กลางใจร้าวรานมีอยู่ด้วยหรือ

            “สวัสดีค่ะ...คุณแม่”
             “จ้ะ...แม่ขอตัวก่อนนะ”
            สุนิภาเดินสวนลงบันไดมาพอดีและด้วยสัญชาติญาณของเธอในบรรยากาศเช่นนี้เธอสามารถรู้ได้ทันทีว่า มีบางสิ่งบางอย่างที่ผิดปกติ เกิดขึ้นกับครอบครัวของสามี ครอบครัวใหม่ของเธอ

           “มีอะไรหรือเปล่าคะ นพพร”
            นายแพทย์นพพรไม่รู้จะเริ่มต้นอย่างไรดี เพราะแม้แต่เขาเองก็ยังคงสับสนมืดมนเหมือนฝันร้าย อันที่จริงใช่แต่ผู้เป็นแม่ของเขาเท่านั้นที่ต้องการใครสักคนคอยปลอบใจ..ให้กำลังใจ เขาเองก็ต้องการสิ่งเหล่านั้นไม่น้อยไปกว่าผู้เป็นแม่ของเขาเลย

นกเจ็บจะร่อนบินไปได้ไกลสักแค่ไหน
ถ้าไม่มีสายลมคอยช่วยพยุงใต้ปีก

           นายแพทย์นพพรนิ่งเงียบตั้งสติบีบมือภรรยาเบาๆก่อนจะถ่ายเทเรื่องราวและความรู้สึกทั้งหมด
ของเขาเข้าสู่สามัญแห่งการรับรู้ของภรรยา เขาให้เธออ่านจดหมายลาของพ่อฉบับนั้น เขาไม่มีอะไรที่จะต้องปิดบังเธอ เพราะ ไม่นานเธอก็จะต้องรู้จนได้ สุนิภาควรจะได้รับรู้ถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเพื่อที่อย่างน้อยเธอจะได้รู้
ว่าเธอควรจะปฏิบัติตัวเช่นไรในสถานการณ์เช่นนี้
          “ขอนิขึ้นไปดูคุณแม่ก่อน นะคะ”
ประโยคแรกเมื่อสุนิภาอ่านจดหมายของผู้เป็นพ่อของนายแพทย์นพพรจบ และความรู้สึกของเธอคงไม่ต่างไปจากสามีของเธอสักเท่าไรนัก
           “รอหน่อยดีกว่า แม่บอกว่าอยากอยู่คนเดียว ให้เวลาท่านสักพักแล้วเราค่อยขึ้นไป"
            สุนิภามองดูสามีด้วยแววตาของความห่วงใยอาทร เท่านั้นเองที่เธอสามารถทำได้ และเขาก็ได้ซึมซับรับเอาสิ่งเหล่านั้นไว้จนหมดสิ้นด้วยความรู้สึกตื้นตัน
          “นิ จะดูแลเอาใจใส่คุณแม่อย่างดีที่สุด เหมือนท่านเป็นแม่ของนิเอง คุณไม่ต้องกังวลนะคะ นพพร”
           “ขอบใจนิ ขอบใจจริงๆ”

ชีวิตมีองค์ประกอบมากกว่าหนึ่ง และหนึ่งนั้นมีมากกว่าหนึ่ง

« ย้อนกลับ | หน้าถัดไป »


เกี่ยวกับผู้เขียน »

แชร์ไปที่ไหนดี แชร์ให้เพื่อนสิ แชร์ให้เพื่อนได้ แชร์ให้เพื่อนเลย

"ถ้าการที่ได้ใช้ชีวิตในแบบฉบับของตัวเอง คือคำว่าประสบความสำเร็จ ความพอเพียงคือความสุขแท้จริงที่จีรังยั่งยืนเป็นหมื่นปี หมื่นๆ ปี ทั้งยาจก นักปราชญ์ ราชบัณฑิต ยากดีมีจน สองมือว่างเปล่าถ้าไม่ไขว่คว้าไว้ ก็เกรงว่าจะทุรนทุรายตายเปล่าเป็นแน่นอน..."