ข้อเขียน นิยาย สารคดี บทกวี เรื่องสั้น >>
นิยาย-เรื่องสั้น
ความรู้สึก อารมณ์ เวลา แสนยานุภาพแห่งการรอคอย
เรื่องสั้นขนาดยาว นันทวิสาร :: เขียน
อ่านหน้า » | คำนำ | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 32 | 33 | 34 | 35 | 36
หน้า 1
ต้องมีใครเล่นตลกกับชีวิตแน่ๆ ใครที่ไม่มีตัวตน ข้างบนนั้น...
เขาได้พบและรู้จักเธอครั้งแรก เมื่อตอนเป็นนักศึกษาแพทย์ปีที่หนึ่ง เธอชื่อสุนิภา... เริ่มแรกทีเดียวนั้นไม่มีอะไรมากไปกว่าการคบกันอย่างเพื่อนธรรมดา ไปไหนมาไหนก็มักจะไปกันเป็นหมู่คณะ ทำกิจกรรมร่วมกันบ้าง ไปเที่ยวไปดูภาพยนตร์ ชมนิทรรศการ จนปีสุดท้าย ที่สุดก็เหลือเพียงสองคนเขาและเธอ
ชีวิตกับความรักบางครั้งก็ลงตัวเสียจนดูเหมือนว่าจืดชืดไร้รสชาด
แต่ใครบ้างเล่าที่ไม่ปรารถนาเช่นนั้น
ทุกอย่างดูเหมือนจะดำเนินไปตามครรลองของชีวิต
ที่เสมือนหนึ่งเป็นแผนการณ์อันแยบยลของพระเจ้า ด้วยความใกล้ชิด ความเข้าใจ
การเปิดใจยอมรับซึ่งกันและกัน ความรักความรู้สึกปรารถนาหรือจะด้วยอะไรก็ตามที
สุดท้ายก็คือการแต่งงาน การใช้ชีวิตคู่ร่วมกัน
โดยความเห็นชอบของญาติผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่าย
ทั้งหมดนั้นเป็นนิยายรักฉบับย่อของนายแพทย์นพพร
ซึ่งถ้าจะแต่งเติมเสริมใส่อารมณ์ความรู้สึกและประสบการณ์ชีวิตเข้าไปสักหน่อย
ก็คงจะได้ไม่ดีไปกว่านั้นเท่าใดนัก
บางคนรักเพื่อที่จะรัก บางคนรักเพียงแค่ให้ได้รัก
บางคนรักเพราะรัก ก็เท่านั้น ความรักไม่ได้ยากเย็นอะไรเลย
เคยมีคนกล่าวไว้ในทำนองที่ว่า
ความรักเป็นเรื่องลึกซึ้งละเอียดอ่อน นิยามของความรักถูกเขียนขึ้นต่างๆนานา
หลากหลายสับสน แต่จะอย่างไรก็ตามที สำหรับเขาแล้ว
ความรักยังคงเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต
ที่ช่วยหล่อเลี้ยงจิตวิญญาณปลูกถ่ายสามัญสำนึกแห่งชีวิตคู่ให้มั่นคงยืนนาน
เขาอาจจะเป็นอีกคนหนึ่งที่ประสพความสำเร็จใน
เรื่องของความรัก
ถ้าหากจะวัดผลกันด้วยการแต่งงานหรือการใช้ชีวิตคู่ร่วมกันอย่างผาสุก
คนเราถ้าเริ่มต้นจากการคิดแต่สิ่งที่ดี
พฤติกรรมหรือการแสดงออกก็มักจะดีไปด้วย ในเมื่อเราคิดแต่สิ่งที่ดี ทำแต่สิ่งที่ดี
ชีวิตจะล้มเหลวหรือเลวร้ายไปได้อย่างไร
นั่นคือคำพูดที่จุดประกายให้กับชีวิตของนายแพทย์นพพร คำพูดของสามัญชนธรรมดา
คำพูดของคนขับรถ คำพูดของพ่อผู้เป็นวีรบุรุษหนึ่งเดียวในใจเขา
พ่อผู้เป็นที่รักยิ่งแห่ง...แม่ พ่อผู้ปักความมั่นคงไว้เป็นเสาหลักของครอบครัว
ครอบครัวอันประกอบด้วยพ่อแม่และลูก ครอบครัวแสนสุขสงบในบ้านทาวน์เฮ้าส์สองชั้น
สวรรค์บนดินที่เนรมิตขึ้นมาด้วยการอดออมของผู้เป็นพ่อกับแม่
แม่เคยบอกว่าครอบครัวของเขาเริ่มต้นจากไม่มีอะไร ...จากกระเป๋าเสื้อผ้าของแม่
กับความรับผิดชอบของพ่อ แม่เคยเป็นพนักงานบัญชีในบริษัทเอกชนแห่งหนึ่ง
พ่อผ่อนบ้านที่ซื้อในนามของแม่หมดเป็นงวดสุดท้าย
ก่อนที่นายแพทย์นพพรจะเรียนจบแพทย์ไม่ถึงปี
ต่อมาเขาได้รับบรรจุให้เป็นนายแพทย์ในโรงพยาบาลของรัฐแห่งหนึ่ง
พ่อจึงให้แม่ลาออกจากงานทำหน้าที่เป็นแม่บ้านอย่างเดียว
และเธอก็ทำหน้าที่ของเธอได้อย่างดีเยี่ยม
"ถ้าการที่ได้ใช้ชีวิตในแบบฉบับของตัวเอง คือคำว่าประสบความสำเร็จ ความพอเพียงคือความสุขแท้จริงที่จีรังยั่งยืนเป็นหมื่นปี หมื่นๆ ปี ทั้งยาจก นักปราชญ์ ราชบัณฑิต ยากดีมีจน สองมือว่างเปล่าถ้าไม่ไขว่คว้าไว้ ก็เกรงว่าจะทุรนทุรายตายเปล่าเป็นแน่นอน..."