ข้อเขียน นิยาย สารคดี บทกวี เรื่องสั้น >>
บทกวี
ฝ่าเท้าเย้ยพิภพ
ปรัชญาเถื่อน โดย :: สารถี แห่งลุ่มแม่น้ำเพชร
ทารุณกรรมของแม่
ชีวิต
กำเนิดพร้อมกับการเผชิญหน้าครั้งสำคัญ
ระหว่างความเป็น....กับความตาย
ด้วยเลือดและน้ำตา
ด้วยสองมือที่ว่างเปล่า
ไขว่คว้าดิ้นรนพยายาม
ครั้งแล้ว....ครั้งเล่า
ร่ำร้องเปรียบปานจะขาดใจ
มันคือความเจ็บปวดทรมานอย่างสาหัส
ของวีรสตรีผู้ไร้ซึ่งพงศาวดาร
เพียงเพื่อจะให้ชีวิต
กับก้อนเนื้อที่เปื้อนเลือด.
» คำนำ
» โซ่ตรวนแห่งความเชื่อ
» โคตรปรัชญา
» คนตื่นตูม
» ฝ่าเท้าเย้ยพิภพ
» เสรีภาพ
» ตามรอยศาสดา
» ควายเนื้อ
» อภิมหานามธรรม
» ทาสแท้
» มรณกรรมอมตะ
» นัดสำคัญ
» สุนทรพจน์สะท้านโลกันต์
» ศาลาโกหก
» วัตถุอัปมงคล
» สัตว์มนุษย์
» คอมมิวนิสต์
» จนป่านนี้
» ปรัชญาศาสตร์
» ขาประจำ
» ทารุณกรรมของแม่
» โลกาพิเรน
» มอญร้องไห้
» สภามหาโจร
» ตอไม้ที่ตายแล้ว
» เบี้ยข้างกระดาน
» สุดทางตัน
» แด่...เกียรติภูมิที่สูญสิ้น
» มนุษย์
» เมืองมหาภัย
» ศาสนจักร
» มรดกล้านปี
» ปรารถนา
» เพียงฝัน
» สารถีแถลงการณ์
"ถ้าการที่ได้ใช้ชีวิตในแบบฉบับของตัวเอง คือคำว่าประสบความสำเร็จ ความพอเพียงคือความสุขแท้จริงที่จีรังยั่งยืนเป็นหมื่นปี หมื่นๆ ปี ทั้งยาจก นักปราชญ์ ราชบัณฑิต ยากดีมีจน สองมือว่างเปล่าถ้าไม่ไขว่คว้าไว้ ก็เกรงว่าจะทุรนทุรายตายเปล่าเป็นแน่นอน..."