ข้อเขียน นิยาย สารคดี บทกวี เรื่องสั้น >>
พาตัวตนออกจากสถานที่อันจองจำ ที่ไหนสักแห่งบนโลกนี้ ไปประกาศอิสรภาพด้วยกัน
สะพายเป้ แบกกล้อง
ท่องโลก
โดย : จอมยุทธ แห่งบ้านจอมยุทธ
ปายฝน ต้นรัก ปางอุ๋ง แม่ละนา 1864 โค้ง
แม่ละนา ชีวิตที่เฝ้าแต่ฝันถึง
อ่านหน้า » | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16
ไต่ระดับความเสียว
ไม่ทราบมาไกลแค่ไหน ช่วงนี้กลับเป็นถนนคอนกรีตซะงั้น แต่ก็ยังคงไต่ระดับความเสียวขึ้นเรื่อยๆ อยู่
ทางแคบเยี่ยงนี้ โค้งยิ่งกว่าหักศอก ช่วงลงเขาชันมาก
มองไปข้างหน้าแบบไร้จุดหมาย ไม่มีส่วนไหนที่บ่งบอกเลยว่าใกล้ถึงแล้วถ้ำสวรรค์วิมานอะไร...
เรื่องความปลอดภัยห้ามเปล่งวาจาออกมาโดยเด็ดขาด แค่คิดก็ดูเหมือนว่าจะผิดอาญาผีป่าแล้ว....
ที่เรียกว่าชีวิตเหมือนแขวนอยู่บนเส้นด้าย ก็คงจะประมาณๆ นั้น
ถึงเสียที ที่ว่าตรงทางลงบ้านแม่ละนานั้นที่สุดแล้ว ก็หาใช่ไม่ ถือเป็นการด่วนตัดสิน นี่คือที่สุดของที่สุด ของทริปนี้เลยก็ว่าได้ ไม่ใช่สิ... ต้องที่สุดของชีวิต...
เส้นทางข้างหน้าที่แลเห็น ยังสามารถไปถ้ำอื่นต่อได้อีก ใครจะไปก็ไปเถอะ...
ยังไม่ถึงปากถ้ำ ต้องเดินต่อกันอีก ก็ยังดีกว่าต้องขี่มอเตอร์ไซต์
ทุกครั้งที่รอดมาได้ ก็ดูเหมือนว่าสมองพยายามที่จะลบลืมโดยฉับพลันทันใด เพื่อที่จะก้าวต่อไปข้างหน้า เพื่อให้ชีวิตได้อยู่เพื่อปัจจุบันเพียงเท่านั้น นี่อาจจะเป็นไปโดยธรรมชาติของจิตใต้สำนึกอันลี้ลับ ของกระบวนการทางความคิด ช่างมันเถอะ....
ทั้งหมดนี้มาด้วยกันพร้อมอุปกรณ์ให้แสงสว่างในถ้ำ บางคนก็แค่ติดตามมาเป็นเพื่อน คอยอำนวยความสะดวกให้ คอยตอบข้อซักถาม ตามแต่ว่าใครจะรู้ในส่วนไหน และยังถือเป็นการฝึกงานกับพี่ปรีชาไปด้วย
ที่เรียกว่า "ถ้ำปะการัง" บัดนี้ถึงแล้ว
ปากถ้ำแคบมาก มีการสร้างบันไดไม้เสริมเข้าไปเพื่อให้เดินลงได้สะดวก
ที่สำคัญคือมืดมาก ถ้าไม่มีอุปกรณ์ให้แสงสว่าง ก็ไม่ต่างจากคนตาบอด ถึงกระนั้นก็ยังไม่ค่อยเห็นชัดเจนสักเท่าไร แค่ลางๆ พอจะคลำทางไปได้
บรรยากาศเย็นเหมือนอยู่ในห้องแอร์ฉ่ำๆ สักพักพอสายตาปรับสภาพได้ ก็เริ่มมองเห็นได้ชัดเจนขึ้นเป็นวงกว้าง การเดินแต่ละก้าวก็เริ่มมั่นคงขึ้น
ช่วงแรกๆ ดูจะวกวนและคับแคบสักหน่อย
» ปายในฝัน
» มนต์ปายไม่เคยเสื่อมสิ้น
» แม่ฮ่องสอน
» 3 หมอก 1864 โค้ง
» ปางอุ๋ง
» แม่ละนา ชีวิตที่เฝ้าแต่ฝันถึง
» ความทรงจำที่ดี บนทางหลวงหมายเลข 1095