ข้อเขียน นิยาย สารคดี บทกวี เรื่องสั้น >>
พาตัวตนออกจากสถานที่อันจองจำ ที่ไหนสักแห่งบนโลกนี้ ไปประกาศอิสรภาพด้วยกัน
สะพายเป้ แบกกล้อง
ท่องโลก
โดย : จอมยุทธ แห่งบ้านจอมยุทธ
ลำปาง นครแห่งความสุข
อ่านหน้า » | หน้าแรก | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15
จากที่เคยแอบคิดว่าเมษายนปีหน้าจะลาออกจากงาน เพื่อใช้ชีวิตในแบบฉบับของตัวเองคือพอเพียงๆ อยากทำอะไรก็ทำ อยากไปไหนก็ไป อยากนอนก็นอน กลับกลายเป็นว่าถูกบริษัทเลิกจ้างเสียก่อนตอนสิ้นเดือนตุลาคม โดยแจ้งให้ทราบล่วงหน้าก่อนแล้ว ด้วยเหตุผลอันพอรับได้ว่าเจ้านายจะไปประจำอยู่ที่ประเทศพม่า ซึ่งแม้จะดูเหมือนว่าไม่เป็นธรรมนัก แต่ก็ถือได้ว่าถูกต้องตามกฎหมาย อายุงาน 25 ปีกว่าๆ เงินชดเชย 10 เดือน โบนัสเฉลี่ยอีกเล็กน้อย ไม่ไขว่คว้าเอาไว้โดยละม่อม ก็เกรงว่าจะเสียผู้เสียคนโดยละโมบเป็นแน่แท้
ชีวิตก็เป็นของมันอย่างนี้ครั้งแล้ว ครั้งเล่า พอเข้าใจได้ ที่คิดที่วาดหวังไว้ไม่เคยเป็นได้ดั่งใจ ที่เป็นไปล้วนแต่ไม่คาดคิด แต่ชีวิตจะปล่อยไปตามยถากรรมก็ย่อมไม่ได้ ล่วงเลยผ่านมาจนป่านนี้แท้จริงก็แค่เพิ่งจะเริ่มต้น อีกครั้ง...
ถือเป็นการเกษียณอายุงานก่อนกำหนดเล็กน้อย โดยปราศจากภาระหน้าที่รับผิดชอบ ที่เหลือก็แค่ความกล้าที่จะใช้ชีวิตอยู่นอกระบบเศรษฐกิจ การเมืองและผู้คน สุดท้ายชีวิตที่คิดว่าพอเพียงก็เพียงพอ ยังไม่พอที่จะใช้ชีวิตท้าทายในแบบฉบับของตัวเอง โดยส่วนตัวถือว่าน่าจะ พอแล้ว...
วันพฤหัสฯที่ 27 พฤศจิกายน 2557
โทรหาเพื่อนเก่าที่ลำปางตอนสาย ไถ่ถามสุขทุกข์กันตามประสาเพื่อนที่ห่างไกล อัพเดทเรื่องราวชีวิตแบบรวบรัด จบด้วยการชักชวนให้ไปเที่ยวลำปางของเพื่อนเหมือนทุกครั้ง ทั้งที่ก็ไม่เคยได้ไปสักที แต่ครั้งนี้ไม่... 09.30 น. แค่นี้ก่อน เดี๋ยวเย็นนี้เจอกัน รวบรัดตัดตอนวางสาย โยนทุกอย่างเท่าที่จำเป็นใส่ท้ายรถ ย้ายที่ทำการชีวิตชั่วคราว พร้อมเดินทางไปสำรวจตัวเองที่ลำปางใน 10 นาที ด้วยชุดเด็กแนวขาสั้นเสื้อยืดที่ใส่มาตั้งแต่เช้า
ด้วยหลักการที่ว่าอยากทำอะไรก็ทำ อยากไปไหนก็ไป หรือจะโดยอารมณ์ชั่ววูบก็แล้วแต่ อิสระชนผู้หนึ่ง อีโก้คาร์น้ำมันค่อนถัง ออกจากรังหนูย่านบางจาก ขึ้นทางด่วนที่สุขุมวิท 62 ไปทางรามอินทราออกวงแหวนรอบนอกถนนกาญจนาภิเษก เข้าสายเอเซียผ่านอยุธยา อ่างทอง สิงห์บุรี ชัยนาท อุทัยธานี แวะกินข้าวเช้าตอนเที่ยงแถวๆก่อนเลี่ยงเมืองนครสวรรค์ ผ่านกำแพงเพชร E20 เต็มถังที่ปั๊ม ปตท.แถววังเจ้าจังหวัดตาก ข้ามเขาอีกไม่กี่ลูกก็ถึงแล้วลำปาง "นครแห่งความสุข"
ระยะทาง 600 กิโลเมตรกว่าๆ ความเร็วเฉลี่ย 100 กิโลเมตร/ชั่วโมง ประมาณสัก 16.30 น. ก่อนเข้าเมืองลำปางถึงสี่แยกหนึ่งเห็นหลักกิโลฯยักษ์สูงเด่นเป็นสง่า โทรไปสร้างความประหลาดใจเล็กน้อยกับเพื่อน ขออนุญาตเข้าเมืองแบบใช้เส้นสายเป็นการส่วนตัว ข้ามแยกไปข้างหน้าขวามือบิ๊กซีที่นัดพบ เป็นอันรู้เรื่อง...
อันที่จริงผมมีเพื่อน 2 คนอยู่ลำปาง เคยทำงานที่เดียวกันเมื่อสัก 28 ปีก่อน สองคนนั่นปัจจุบันเป็นคู่ชีวิต หลังแต่งงานก็พากันย้ายถิ่นฐานมาอยู่ลำปางบ้านฝ่ายหญิง สร้างเนื้อสร้างตัวออกลูกออกหลาน กลายเป็นคนลำปางไปเป็นที่เรียบร้อยทั้งโดยพฤตินัยและนิตินัย
ไม่ถึง 10 นาที เจ้าเพื่อนชายก็โผล่หน้ามาแบบไม่ต้องให้รอนาน ประมาณว่าที่ทำงานอยู่แถวนั้น กาแฟคนละแก้วรื้อฟื้นความหลังบางช่วงบางตอน ก่อนจะขับรถตามติดกันไป ผ่านสนามบินลำปาง ผ่านสุสานไตรลักษณ์ ซึ่งกำลังมีงานใหญ่ประจำปีหลวงพ่อเกษม เขมโก ถึงแถวๆวัดนาป้อใต้ บ้านเพื่อน...
ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปเนิ่นนานเพียงใด สิ่งที่เรียกว่าเพื่อนจะอย่างไรก็ยังคงเป็นเพื่อนอยู่อย่างนั้น อีกครั้งที่ได้เรียนรู้และสัมผัส มิตรภาพอันอบอุ่นท่ามกลางความหนาวเย็นหน่อยๆแห่งลำปาง
