ข้อเขียน นิยาย สารคดี บทกวี เรื่องสั้น >>
พาตัวตนออกจากสถานที่อันจองจำ ที่ไหนสักแห่งบนโลกนี้ ไปประกาศอิสรภาพด้วยกัน
สะพายเป้ แบกกล้อง
ท่องโลก
โดย : จอมยุทธ แห่งบ้านจอมยุทธ
ลำปาง นครแห่งความสุข
อันซีนลำปาง-แจ้ซ้อน
อ่านหน้า » | หน้าแรก | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15
สะพานร้าง สะพานกินคน เยียบเย็น
ที่ไกลออกไปเห็นแดดจ้าอยู่ ทัศนวิสัยช่างแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง
เจ้าเพื่อนยังไม่ได้ขยับไปไหนเลย รู้สึกอุ่นใจ อย่างน้อยก็ไม่ได้ถูกทอดทิ้งไว้เพียงลำพังเสียทีเดียว
สู่น้ำตกชั้นที่หนึ่ง กลับสู่สภาวะอันปกติ
เกรงว่าข้อเข่าคงจะเสื่อมไปแล้วตั้งแต่ดอยพระบาทปู่ผาแดง
เก็บภาพอีกเล็กน้อย
บรรยากาศเยี่ยงนี่ช่างชวนให้คิดถึงใครบางคนยิ่งนัก
จะขาดก็แต่คนเดินจูงมืออ้อยอิ่ง
เหน็บแนมถากถางกันบ้างตามสมควร หยอกล้อ เย้าแหย่กันบ้างเป็นบางครั้งตามประสาเพื่อน เสพซับอีกความรู้สึกหนึ่งชดเชยส่วนที่ขาดหาย
ชีวิตก็เป็นเยี่ยงนี้ ไม่มีใครได้ดังใจปรารถนาไปเสียทุกสิ่งทุกอย่าง ได้อย่างเสียอย่าง เป็นอยู่อย่างนี้มาเป็นแสนเป็นล้านปี
แค่ไขว่คว้าเอาเท่าที่ได้ ละวางน้ำตกแจ้ซ้อนไว้แบ่งปันผู้คน
