ข้อเขียน นิยาย สารคดี บทกวี เรื่องสั้น >>
ข้อเขียน-บทความ
ฉายเดี่ยว
รวมงานเขียน ณ มุมนักเขียน : บ้านจอมยุทธ
อ่านหน้า » | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 32 | 33 | 34 | 35 | 36 | 37 | 38 | 39 | 40 | 41 | 42 | 43 | 44 | 45 | 46 | 47 | 48
ตนและตน และตน
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ณ
ท้องทุ่งนาข้าวรวงเหลืองอร่าม มีพ่อนกกระจาบตัวหนึ่งชื่อจอมยุทธ
ดูแลป้อนข้าวป้อนน้ำลูกนก 3 ตัว ชื่อทักษิณตัวหนึ่ง อภิสิทธิ์ตัวหนึ่ง
อีกตัวหนึ่งชื่อสนธิ เม็ดข้าวแต่ละเม็ดจากรวงที่มันคาบมาฝากลูก วันแล้ววันเล่า
ในรังสานใบข้าว จนมาวันหนึ่ง พ่อลูกเจ้าของที่นา
ได้มายืนปรึกษาหารือกันตรงหัวคันนาใกล้กับรังนกกระจาบ
"ข้าวแห้งกำลังดี
ได้เวลาเกี่ยวแล้ว หากปล่อยไว้จะร่วงเสียหาย"
ผู้พ่อนามวาสนา กล่าวกับลูกชายนามสุเทพ
"พรุ่งนี้ข้าจะขอแรงเพื่อนบ้านมาช่วยกันลงแขก ไม่ทันพระอาทิตย์ทำมุม 10 องศา
คงแล้วเสร็จ"
ลูกชายอาสา
"พรุ่งนี้พ่อจะแกงไก่ฟ้าพระยาลอกับหน่อไม้เลี้ยงแขก"
แล้วสองชาวนาพ่อลูกก็เดินจากไป ลูกนกได้ยินดังนั้นก็เกิดอาการกลัวจนสั่นงันงก
พ่อนกจึงได้เอ่ยขึ้นว่า
"ไม่เป็นไรหรอก ไม่ต้องกลัว"
จนเช้าวันใหม่ จนเที่ยงวัน ยันใกล้ค่ำ ที่เก่าเวลาเดิม ชาวนาผู้เป็นพ่อได้เสนอความคิดขึ้นว่า
"พ่อว่า พรุ่งนี้ไปจ้างพวกบ้านใต้มาเกี่ยวเถอะ ไม่มีใครเขาว่างกันเลย"
" 20
อีแปะ 50 อีโปง คงพอมีจ่ายอยู่แล้วท่านพ่อบังเกิดก้าว"
ลูกชายคำนวนด้วยนิ้วมือนิ้วเท้า
ลูกนกพากันตกอกตกใจ หวาดผวากันไปตามๆกันทั้ง
3 หน่อ พ่อนกจึงปลอบลูกๆ ว่า
"ไม่เป็นไรหรอกลูก ไม่มีอะไรหรอก"
จนเช้าวันใหม่ จนเที่ยงวัน ยันใกล้ค่ำ
ที่เก่าเวลาเดิมๆ
"ไม่ได้เรื่องแล้วลูก พวกบ้านตะวันออกดันมาจ้างคนไปก่อนหน้าเรา พ่อว่าพรุ่งเราลุยกันสองคนดีกว่า ช้าไปไม่ได้การ "
สองชาวนาพ่อลูกหัวเสียออกไป คราวนี้พ่อนกสั่นงันนกแทน ร้องสั่งลูกๆ เสียงหลง
"เผ่นเถอะลูก ขืนอยู่ไปเราถ้าจะรอดยาก"
ว่าแล้วพ่อลูกนกกระจาบก็พากันคาบข้าวคาบของ ไปแน็บ....
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ตนและตน และตน เป็นที่พึ่งแห่งตน....
เมื่อเวลา : วันเสาร์ ที่ 23 ธ.ค. ปี 2006 [ เวลา 10 : 42 ]
