ศาสนา ลัทธิ ความเชื่อ นิกาย พิธีกรรม >>

สมถะวิปัสสนา

มุทิตาพรหมวิหาร

มุทิตา คือ ความยินดีเมื่อเขาได้ดี ดังที่พระพุทธเจ้าตรัสว่า ภิกษุมีใจสหรคตด้วยมุทิตา แผ่ไปตลอดทิศหนึ่งอยู่ คือ ภิภษุมีมุทิตาแผ่ไปยังสัตว์ทั้งหลายทั้งปวง เหมือนอย่างเห็นบุคคลคนหนึ่ง ซึ่งเป็นที่รักที่เจริญใจแล้ว พึงเป็นที่เจริญใจ ฉันนั้น

คำอาราธนามุทิตาพรหมวิหาร
ข้าฯขอภาวนา มุทิตาพรหมวิหารเจ้า เพื่อขอเอา อุปจารสมาธิ (อัปปนาสมาธิ) ในห้องมุทิตาพรหมวิหารเจ้านี้จงได้

ขอพระพุทธเจ้าจงมาเป็นที่พึ่งแก่ข้าฯนี้เถิด ขอพระธรรมเจ้าทั้งมวลจงมาเป็นที่พึ่งแก่ข้าฯนี้เถิด ขอพระอริยสงฆ์เจ้าตั้งแรกแต่พระมหาอัญญาโกญฑัญญะเถรเจ้าโพ้นมาตราบเท่าถึงสมมุตสงฆ์ในกาลบัดนี้ จงมาเป็นที่พึ่งแก่ข้าฯนี้เถิด

ขอพระอริยสงฆ์ต้นอันสอนพระกรรมฐานเจ้าทั้งมวลจงมาเป็นที่พึ่งแก่ข้านี้เถิดขอพระกรรมฐานเจ้าทั้งมวลจงมาเป็นที่พึ่งแก่ข้าฯนี้เถิด

อุกาสะในที่นี้เล่าข้าฯจะขอเชิญปฏิบัติบูชาตามคำสั่งสอนของพระสัพพัญญูโคดมเจ้า เพื่อจะขอเอาอุปจารสมาธิ (อัปปนาสมาธิ) ในห้องมุทิตาเจ้านี้จงได้ ขอจงเจ้ากูมาบังเกิดปรากฏอยู่ใน จักขุทวาร มโนทวาร กายทวาร แห่งข้าในขณะเมื่อข้าฯนั่งภาวนาอยู่นี้เถิด

อิติปิโส ภะคะวา อะระหัง สัมมา สัมพุทโธ วิชชาจรณะ สัมปันโน สุคโต โลกะวิทู อนุตตโร ปุริสทัมสารถิ สัตถา เทวมนุษสานัง พุทโธ ภะคะวาติ
สัมมาอรหัง สัมมาอรหัง สัมมาอรหัง
อรหัง อรหัง อรหัง

ในห้องมุทิตาพรหมวิหารนี้ ให้แผ่มุทิตาให้แก่ตนเองก่อน มีทั้งหมด ๔บท ให้อาราธนานั่ง ๒ ครั้ง คือบทละ ๒ ครั้ง อุปจารสมาธิ ครั้งหนึ่ง อัปปนาสมาธิ ครั้งหนึ่ง รวม ๗ บท เป็น ๘ ครั้ง ให้เอาสัตว์ทั้งหลายเป็นอารมณ์

บทแผ่ภาวนามุทิตาในตน

๑.อะหัง ลัทธสัมปัตติโต มา วิคัจฉามิ ขอเราอย่าได้วิบัติไปจากสมบัติที่ตนได้แล้วเลย
๒.อะหัง ลัทธยสโต มา วิคัจฉามิ ขอเราอย่าได้วิบัติไปจากลาภยศที่เราได้แล้วเลย
๓.อะหัง ลัทธปสังสโต มา วิคัจฉามิ ขอเราอย่าได้วิบัติไปจากความสรรเสริญที่ตนได้แล้วเลย
๔.อะหัง ลัทธสุขะโต มา วิคัจฉามิ ขอเราอย่าได้วิบัติไปจากความสุขที่ได้แล้ว เลย

<< ย้อนกลับ | สารบัญ | หน้าถัดไป >>