ศาสนา ลัทธิ ความเชื่อ นิกาย พิธีกรรม >>

หลักธรรมในการอยู่ร่วมกันในสังคม

หลักธรรมในการปกครอง

พระพุทธศาสนาได้สอนไว้ว่านักปกครองที่ดีนั้นควรมีคุณธรรม 10 ประการ เรียกว่า ทศพิธราชธรรม มีดังนี้

(1) การให้ (ทาน) คือ การสละทรัพย์สิ่งของเพื่อช่วยเหลือสมาชิกของหมู่คณะที่ด้อยและอ่อนแอกว่าผู้อื่น
(2) การตั้งอยู่ในศีล (ศีล) คือ มีความประพฤติที่ดีงาม เป็นแบบอย่างแก่ประชาชนทั่วไป
(3) การบริจาค (บริจจาคะ) คือ การเสียสละความสุขของตนเพื่อประโยชน์สุขของหมู่คณะ
(4) ความซื่อตรง (อาชชวะ) คือ เป็นผู้ทรงสัตย์ ปฏิบัติการงานด้วยความซื่อสัตย์สุจริต
(5) ความอ่อนโยน (มัททวะ) คือ มีกิริยาสุภาพ มีวาจาอ่อนหวาน ไม่เย่อหยิ่ง ไม่หยาบคาย มีความนุ่มนวล ผู้คนได้พบได้เห็นก็มีความสบายใจ
(6) ความมีตบะ (ตปะ) คือ ความเพียรพยายามขจัดความมัวเมามิให้เข้ามาครอบงำจิตใจ สามารถบังคับตนเองมิให้ลุ่มหลงหมกมุ่นกับความสุขสำราญ จนเป็นเหตุให้เสียการงาน
(7) ความโกรธ (อักโกธะ) คือ มีจิตใจมั่นคง ไม่ฉุนเฉียว มีความสุขุมเยือกเย็นสามารถอดกลั้นความไม่พอใจไว้ได้
(8) ความไม่เบียดเบียน (อวิหิงสา) คือ ไม่กดขี่ข่มเหงคนอื่น ไม่หลงระเริงในอำนาจทำอันตรายต่อร่างกายและทรัพย์สินของผู้อื่นตามอำเภอใจ
(9) ความอดทน (ขันติ) คือ ความสามารถทนต่องานหนักได้ สามารถเผชิญกับความยากลำบากได้อย่างเข้มแข็ง
(10) ความไม่คลาดธรรม (อวิโรธนะ) คือ ความตั้งมั่นในธรรม ไม่หวั่นไหวในเรื่องดี เรื่องร้าย ประพฤติปฏิบัติตนอยู่ในความดีงาม ไม่ประพฤติผิดทำนองคลองธรรม

หลักธรรมในการปกครอง
หลักธรรมในการดำรงชีวิต
หลักธรรมในการทำความดี