การคงอยู่เคียงคู่ของรูปหนังโบราณและรูปหนังสมัยใหม่

นายหนังดังร่วมสมัยจำนวนมากนิยมใช้รูปหนังที่แต่งชุดดั้งเดิมเป็นตัวเอก เพราะเชื่อว่าเป็นที่นิยมของผู้ชมมากกว่าตัวหนังที่สวมเสื้อผ้าสมัยใหม่ การแสดงหนังหลายเรื่อง นายหนังสมัยใหม่นิยมแหวกชนบทการแสดงหนังตะลุงโดยการใช้รูปหนังมนุษย์เป็นตัวร้ายของเรื่องแทนยักษ์ แต่การตัดสินใจดังกล่าวค่อนข้างจะเป็นไปโดยพละการ และยังคงเป็นประเด็นที่ถกเถียงไม่จบ อย่างไรก็ดี การตัดสินใจเลือกใช้รูปหนังใด ปริมาณเท่าไหร่ ขึ้นอยู่กับปริมาณและความหลากหลายของรูปหนังในแผงเก็บหนังของนายหนังโดยปกติแล้วนายหนังที่มีชื่อมักมีทุนสร้างรูปหนังใหม่หรือรวบรวมปริมาณรูปหนังได้ตามต้องการ

การเลือกใช้รูปหนัง นายหนังสมัยโบราณนิยมแยกฉากที่ประกอบด้วยตัวตลกออกจากฉากที่เป็นแกนของเรื่อง และโดยทั่วไปจะไม่ปล่อยให้ตัวตลกสนทนาเรื่องลามกหรือร้องเพลงต่อหน้าตัวละครชั้นสูงนายหนังโบราณ นายหนังร่วมสมัยมักผนวกตัวละครจากหลายชนชั้นไว้ในฉากเดียวกัน คล้ายกับจะพยายามสะท้อนภาพความเป็นจริงของการพบปะของผู้คนจากหลายชนชั้นในชีวิตประจำวันของคนเมือง และในหลายกรณีนายหนังจะให้ตัวละครจากทุกชนชั้นมีโอกาสสนทนาอย่างเท่าเทียม

แม้หนังที่แสดงจะประกอบด้วยตัวละครสมัยใหม่และเรื่องราวที่สนทนาถกเถียงจะเป็นประเด็นปัญหาร่วมสมัย แต่โครงสร้างทางสังคมแบบดั้งเดิม ซึ่งเป็นความสัมพันธ์แบบลำดับชั้น ที่ประกอบด้วย นายและบ่าว ยังคงปรากฏชัดในหนังตะลุง นายหนังร่วมสมัยหลายคนนิยมใช้เจ้าชาย เจ้าหญิง เจ้าเมืองและนายเมืองเป็นตัวละครหลักของเรื่อง และมักให้ตัวละครชนชั้นบ่าว (ตัวตลก) และนายประกอบเป็นตัวแสดงในฉากเดียวกัน

อย่างไรก็ตาม การแยกและรวมกลุ่มรูปหนังในลักษณะที่ค่อนข้างจะขัดแย้งกันนี้ มิใช่เจตนาของนายหนังที่จะรักษาความแตกต่างทางชนชั้นให้คงอยู่และมิได้มุ่งเสนอแนวคิดประชาธิปไตยที่ปัจเจกชนมีความเท่าเทียมกันโดยสมบูรณ์ แต่เป็นการพยายามสะท้อนให้เห็นถึงการคงอยู่ของความสัมพันธ์แบบดั้งเดิม และลักษณะของสังคมช่วงเปลี่ยนผ่านนอกจอที่พบทั้งองค์ประกอบสังคมดั้งเดิมและสังคมสมัยใหม่ตัวตลกของเรื่องค่อนข้างสะท้อนกรณีดังกล่าวอย่างชัดเจน กล่าวคือ ตัวตลกซึ่งเป็นตัวแทนบุคลิกของคนชนบท แต่นายหนังร่วมสมัย จะให้ตัวตลกสวมบทบาทดารายอดนิยมของท้องถิ่นผู้ทำหน้าที่ถ่ายทอดวัฒนธรรมบันเทิงยุคโลกาภิวัฒน์สู่ชนบท