ความรู้ทั่วไป สารนิเทศ การศึกษา คอมพิวเตอร์ >>

คุณลักษณะของภาพถ่ายที่ดี ทางมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์

ภาพถ่ายที่ดีทางทางมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ ควรมีคุณลักษณะ ดังนี้

1. มีความหมาย มีมโนทัศน์เพียงเรื่องใดเรื่องหนึ่งในภาพ เพื่อทำให้ชวนดู และเป็นที่สนใจ น่าศึกษา ติดตาม ค้นคว้าภาพถ่ายที่ดีควรมีทั้งคุณค่าในทางศิลปะ และคุณค่าทางการสื่อสาร เพื่อบอกให้รู้ว่าอะไรเกิดขึ้นในภาพ หรือภาพนั้น ๆ เกี่ยวข้องกับอะไร เป็นภาพอะไร มีรูปร่างลักษณะเช่นไร ขนาดใด เป็นต้น เช่น ภาพหมอลำเรื่องต่อกลอนที่พระเอกเป็นผู้ที่มีอำนาจวาสนา มีข้าทาสบริวารมากมายคอยรับคำสั่ง และคอยปรนนิบัติขณะที่พระเอกคนนั้นกำลังนั่งว่าราชการอยู่ภาพนี้ จะแสดงให้เห็นบรรยากาศทั่ว ๆ ไปของท้องพระโรงที่มีบริวารนั่งเรียงราย ขณะที่พระเอกกำลังนั่งบนบรรลัง ออกคำสั่ง พฤติกรรมต่าง ๆ ของผู้แสดงทั้งหมด จะถูกบันทึกเอาไว้ หากเป็นภาพเครื่องมือ หรืออุปกรณ์ต่าง ๆ เช่น อุปกรณ์การทำมาหากิน เป็นต้นว่า ข้องใส่ปลา หรือไซดักปลาควรถ่ายภาพมือที่จับข้องอยู่หรือ มีไม้บรรทัดเพื่อวัดขนาดให้เห็นขนาดจริง อันเป็นการเปรียบเทียบด้วย

2. มีความเด่น โดยการจัดสิ่งสำคัญภายในกรอบภาพให้มองเห็นเด่นชัดด้วยการสร้างความลึกของภาพให้มองเห็นชัดเจนเลือกตั้งมุมกล้องให้มองเห็น ส่วนสำคัญสะดุดตา หรือสามารถเลือกจังหวะของการกดไกลั่นชัตเตอร์ได้นั่นเอง เช่น ภาพแสดงการจับปลา โดยการทอดแหก็ถ่ายภาพในจังหวะที่แหกำลังกาง ออกเต็มผืนและทิ้งตัวลงในน้ำอย่างรวดเร็ว ทำให้มองเห็นความมหึมาของผืนแห และความมีอำนาจของผู้จับปลา ที่หวังจะจับเอาปลาทั้งตัวเล็กตัวใหญ่ ซึ่งเป็นสัตว์ที่เสียเปรียบมนุษย์นั้นไปเป็นอาหาร เพื่อยังชีพต่อไป

3. มีเอกภาพ หมายถึง การใช้รูปร่าง เส้นพื้นผิวให้ได้รับแสงและเงาเฉพาะจุดที่ต้องการเน้นเท่านั้นและวัตถุที่อยู่ในภาพต้องมีความสัมพันธ์กลมกลืน กันสิ่งใดที่ทำให้รกรุงรังไม่กลมกลืนกับเหตุการณ์ในภาพต้องหลีกเลี่ยง อาจจะด้วยการจัดกรอบภาพเสียใหม่ หรือเปลี่ยนทิศทางการถ่ายภาพหรือแก้ไข ด้วยวิธีการอื่น ๆ

4. มีระยะ เนื่องจากภาพถ่ายส่วนมากเป็นภาพแบนราบ มี 2 มิติ ยกเว้นภาพพิเศษบางอย่าง คือภาพ 3 มิติเท่านั้น ดังนั้นเพื่อแสดงระยะห่างและมาตราส่วน ของสิ่งที่ปรากฏในกรอบภาพ ควรถ่ายภาพให้มีพื้นหน้า หรือฉากหน้าอยู่ใกล้ ฉากกลางอยู่ระยะกลาง และฉากหลังอยู่ไกลสุด เช่นเดียวกับวัตถุที่มีขนาดเดียวกัน แต่เมื่ออยู่ฉากหน้าจะมีขนาดใหญ่ และเล็กลงไปเรื่อย ๆ จนถึงฉากหลังการถ่ายภาพลักษณะนี้คือ การถ่ายภาพให้มีมิติ ไม่ใช่ให้แบนราบ เป็นภาพสองมิติ ซึ่งไม่น่าสนใจ การสร้างมิติในภาพอาจใช้แสงเข้าช่วยได้ เช่น ฉากหนัาจะได้รับแสงสว่างมาก ส่วนฉากหลังจะได้รับแสงน้อย หรือได้รับแสงเฉพาะส่วนที่ต้องการส่วนอื่น ๆ ก็เป็นไปตามบรรยากาศก็ได้

5. สีตัดกันเป็นธรรมชาติ ในการถ่ายภาพขาวดำนั้น สีตัดกันหมายถึงส่วนที่เป็นสีขาวตัดกับส่วนที่เป็นสีดำ ส่วนภาพสีธรรมชาติได้แก่ ส่วนที่เป็นสีแก่ตัดกับส่วนที่เป็น สีอ่อนสีตัดกันส่งผลไปถึงการประกอบภาพด้วย ถ้ามีสีตัดกันพอเหมาะพอดีจะทำให้ภาพนั้นน่าสนใจและมีเอกภาพ โดยปกติส่วนที่เป็นสีขาวท่ามกลางส่วน ที่เป็นสีดำจะเรียกร้องสายตาได้ดีกว่าสีอื่น ๆดังนั้นนักถ่ายภาพควรพิจารณาในเรื่องนี้ด้วยตลอดถึงการควบคุมการตั้งหน้ากล้อง การควบคุมแสงการเลือก ระยะชัดที่เหมาะสมในการถ่ายภาพสไลด์นั้น หากต้องการสีที่เข้มคือ สีแดงก็แดงจริง ๆ สีเขียวก็เขียวสด ในขณะที่ฉายจำเป็นต้องตั้งหน้ากล้องให้เล็กหรือแคบกว่าปกติ ครึ่งเอฟสตอปหากตั้งหน้ากล้องกว้างกว่าปกติคือให้แสงเข้ามากจะทำให้สีซีดจาง (Overexposure)

6. มีรูปแบบที่เหมาะสม นั่นคืออาจเป็นภาพแนวตั้ง หรือแนวนอน ควรสัมพันธ์กับวัตถุที่ถ่ายด้วย เช่น ต้องการแสดงถึงความสูงของตึกควรถ่ายภาพในแนวตั้ง เพราะภาพแนวตั้งแสดงถึงความคงทนถาวร ความมั่นคงแข็งแรง ส่วนภาพแนวนอนให้ความรู้สึกสงบราบเรียบในปัจจุบันนี้กรอบภาพของกล้องถ่ายภาพ ชนิดต่าง ๆ มีอยู่ 2 รูปแบบ คือ แบบรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า เช่น กล้อง 35 มม . กับรูปแบบสี่เหลี่ยมจตุรัส เช่น กล้องรีเฟลกซ์ สำหรับกล้องรีเฟลกซ์ไม่มีปัญหาเกี่ยวกับ การเลือกรูปแบบดังกล่าวส่วนกล้อง 35 มม . ที่มีรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้านั้นจะมีปัญหา ในการเลือกกรอบว่าจะถ่ายในแนวตั้งหรือแนวนอนและในการถ่ายภาพส่วนที่สำคัญ ๆ ไม่ควรให้ชิดกับเส้นกรอบภาพเพราะจะทำให้ถูกตัดบางส่วนออกไปได้ เมื่อนำไปอัดขยายภาพ

7. มีการประกอบภาพที่น่าสนใจ สิ่งที่สำคัญประการหนึ่งก็คือนักถ่ายภาพต้องมีความรู้และทักษะในการใช้เครื่องมือและอุปกรณ์ถ่ายภาพของตนเอง และต้องมีความเชื่อมั่นในตนเอง มีความรู้ในการประกอบภาพเป็นอย่างดี เช่น ความสมดุลย์ของภาพ สีตัดกันของภาพแบบต่าง ๆ ของการประกอบภาพ การใช้เส้น ชนิดต่าง ๆ ตลอดจนการใช้มวลในภาพถ่าย หากมีสิ่งรบกวน รุงรังสายตาควรหลีกเลี่ยงให้ได้