ศิลปะ หัตถกรรม สถาปัตยกรรม ประติมากรรม สันทนาการ >>

การประดิษฐ์ตกแต่ง

เป็นการล้อมอัญมณีบนกำไลและสร้อยคอแบบไม่สมมาตร โดยการเจียระไนอัญมณีมีความหลากหลายมากยิ่งขึ้น ได้แก่ จากเจียระไนแบบ Rose cut ซึ่งปรากฏการเจียระไนสามรูปแบบคือ แบบ Brabant rose cut แบบ Dutch rose cut และแบบ half Dutch rose cut นอกจานี้ยังมีการลงยาเพื่อเพิ่มสีสันการออกแบบให้สวยงามมากขึ้นด้วย ซึ่งส่วนใหญ่อยู่บริเวณพื้นหลังมากที่สุด

เห็นได้ว่าการออกแบบเครื่องประดับในช่วงปลายของสมัยคริสต์ศตวรรษที่ 17 มีการออกแบบที่หรูหรามากขึ้น มีการพัฒนาทางด้านเทคนิค แนวการคิดในการออกแบบและกระบวนการในการผลิตมีความสวยงาม มีความละเอียดลออมากขึ้น โดยเฉพาะในช่วงปี ค.ศ.1700 ได้ปรากฏเครื่องประดับที่มีอัญมณีเจียระไนเพชรแบบ brilliant cut หรือการเจียระไนเพชรแบบกลม ที่พบในปัจจุบัน และเริ่มปรากฏอัญมณีเทียมเพื่อการผลิตเครื่องประดับที่มีต้นทุนต่ำลง เนื่องจากเกิดการปฏิรูปทางวิทยาศาสตร์ที่มีการทดลองเพื่อทอสอบข้อเท็จจริงหลายประการ รวมทั้งการทอสอบทางเคมีของแร่ธาตุธรรมชาติต่างๆ ที่ปรากฏและการทดลองในการทำเทียมอัญมณีที่หายากและราคาแพง เป็นผลให้เมื่อสิ้นสุด คริสต์ศตวรรษที่ 17 คุณค่าของเครื่องประดับได้ลดลงไปมาก

ดังนั้นศิลปะเครื่องประดับบาร็อคจึงมีความพลิ้วไหว หรูหราได้มาก จากการที่เริ่มมีการทดแทนวัสดุจริง ถึงแม้จะลดคุณค่าเครื่องประดับลงไปบ้าง แต่นักออกแบบเครื่องประดับสามารถสร้างสรรค์ได้อย่างเต็มที่ และสร้างอิทธิพลการออกแบบเครื่องประดับบาร็อคนี้มียาวนานมาถึงช่วงต้นคริสต์ศตวรรษที่ 18