หุ่นกระบอกคณะครูชื้น สกุลแก้ว

นางชื้น สกุลแก้ว สืบทอดการแสดงหุ่นจากบิดา คือนายเปียก ประเสริฐกุล ซึ่งเป็นคนเชิดหุ่นในคณะหุ่นกระบอกของ ม.ร.ว. เถาะ พยัคฆเสนา ผู้นำหุ่นกระบอกจากเมืองเหนือมาเผยแพร่ในภาคกลางเป็นครั้งแรกจนเป็นที่นิยม มีชื่อว่า “หุ่นกระบอกคณะเถาะ”

พอปี พ.ศ.2447 นายเปียกเริ่มสร้างหุ่นกระบอกขึ้นเป็นของตัวเอง และรับงานเล่นหุ่นกระบอกจนเป็นที่รู้จักแพร่หลาย ประกอบกับนางมิ่งผู้เป็นมารดา เคยเป็นละครของราชสำนักมาก่อน จึงนำท่าลีลาของละครมาดัดแปลงใช้กับหุ่น ทำให้หุ่นกระบอกคณะนายเปียกมีลีลาอ่อนช้อยและวิจิตรงดงาม เป็นที่รู้จักแพร่หลาย ต่อมาในปี พ.ศ. 2498 สถานีโทรทัศน์ได้เปิดดำเนินการ หุ่นกระบอกคณะนายเปียกได้รับการติดต่อให้แสดงเรื่อง “พระอภัยมณี” ตั้งแต่ต้นจนจบ จนได้รับความสนใจจากแฟนหุ่นกระบอกจำนวนมาก เมื่อนายเปียก ประเสริฐกุล ถึงแก่กรรมในปี พ.ศ.2507 นางชื้น สกลุกัว ผู้เป็นบุตรีจึงรับงามการแสดงหุ่นกระบอกต่อ เนื่องจากมีชีวิตอยู่กับคณะหุ่นกระบอกมาตั้งแต่เกิด ประกอบกับพรสวรรค์และความสามารถเฉพาะตัวทั้งการร้อง การบรรเลง และการเชิดหุ่นที่เป็นเลิศ ทำให้นางชื้นมีชื่อเสียงเป็นที่รู้จักอย่างแพร่หลาย นอกจากนี้ยังได้รับเชิญเป็นอาจารย์สอนและสาธิตการเชิดหุ่นให้แก่หน่วยงาน สถานศึกษาต่างๆ อาทิ กรมศิลปากร มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ โรงเรียนต่างๆ ฯลฯ นับเป็นการอุทิศตนเพื่ออนุรักษ์สืบสานและถ่ายทอดศิลปะหุ่นกระบอกอย่างสูง จนกระทั่งปี พ.ศ.2529 ครูชื้นได้รับการยกย่องจากคณะกรรมการวัฒนธรรมแห่งชาติให้เป็นศิลปินแห่งชาติ สาขาศิลปะการแสดง (หุ่นกระบอก)