การใช้ประโยชน์ที่ดินในหมู่บ้านป่าเมี่ยง

Preechapanya (1996) พบรูปแบบการใช้ที่ดินหมู่บ้านป่าเมี่ยงในพื้นที่ลุ่มน้ำแม่ตอนหลวง ประกอบด้วย 4 รูปแบบ คือ ป่าธรรมชาติ ป่าเมี่ยง สวนหลังบ้าน และที่อยู่อาศัย ป่าธรรมชาติประกอบด้วยป่าไม้ 2 ประเภท คือ ป่าสน และป่าดิบเขา ป่าสนนั้นอยู่บนพื้นที่สันเขา ทางด้านซ้ายของพื้นที่ลุ่มน้ำ และบริเวณสูงสุดของลุ่มน้ำ ประกอบด้วยพื้นที่เล็กๆตอนบนประมาณ 5 เปอร์เซ็นต์ ของพื้นที่ลุ่มน้ำ ส่วนที่เหลือเกือบครึ่งของพื้นที่ลุ่มน้ำเป็นป่าดิบเขา ประชาชนใช้ไม้จากป่าที่อยู่ใกล้หมู่บ้านเพื่อสร้างบ้าน และเครื่องเรือน แต่ทั้งนี้ต้องขออนุญาตจากคณะกรรมการหมู่บ้านก่อน โดยสร้างบ้านได้เพียงหลังเดียวต่อครอบครัว ประชาชนที่อยู่ในหมู่บ้านนี้ไม่ได้รับอนุญาตให้ตัดไม้เพื่อการค้า และไม่อนุญาตให้มีการขนไม้เถื่อนผ่านหมู่บ้าน เป็นที่น่าสังเกตคือ ชาวป่าเมี่ยงที่อำเภอดอยสะเก็ด และ กิ่งอำเภอแม่ออน จังหวัดเชียงใหม่ ไม่ทำนาดำ และปลูกข้าวไร่ แม้ว่าข้าวเป็นอาหารที่จำเป็นที่ต้องรับประทานประจำวัน ทั้งนี้เพราะไม่ค่อยมีที่ราบที่เหมาะสมในการทำนาดำ อย่างไรก็ตาม Cattilo (1983) พบว่าชาวป่าเมี่ยงที่บ้านกิ่วถ้วย ตำบลป่าแป๋ อำเภอแม่แตง ทำนาดำในหุบเขาใกล้หมู่บ้าน