ศิลปะ หัตถกรรม สถาปัตยกรรม ประติมากรรม สันทนาการ

ศิลปะไทย

สมัยสุโขทัย

 (เกิดขึ้นในราวพุทธศตวรรษที่ 18-20)

เป็นศิลปกรรมที่งดงามมากและจัดเป็นยุคสูงสุดในด้านคุณค่าความงามของศิลปะไทย ศิลปะสมัยสุโขทัยนี้ปรกอบด้วนการพัฒนาการทางศิลปะตั้งแต่ยุคขอม ลพบุรี ผสมผสานศิลปะแบบลังกาและศรีวิชัยทางใต้ของไทยมาเป็นศิลปะสุโขทัยโดยแท้ อันเกิดตากความเชื่อถือศรัทธาในพระพุทธศาสนา

สถาปัตยกรรม เป็นแบบอย่างที่มีแบบแผนชัดเจนและได้มีการสร้างสรรค์รูปแบบให้เป็นเอกลักษณ์เฉพาะ ที่เห็นชัดเจนเป็นสุโขทัยแท้ คือ ทรงดอกบัวตูมหรือเจดีย์ทรงพุ่มข้าวบิณฑ์ที่วัดมหาธาตุ จังหวัดสุโขทัย

เจดีย์ทรงพุ่มข้าวบิณฑ์แบบสุโขทัยแท้ ที่วัดมหาธาตุ จังหวัดสุโขทัย

ประติมากรรม พระพุทธรูปมีรูปร่างลักษณะที่งดงาม ทรวดทรงกิริยาท่าทางอ่อนช้อยมีเครื่องประดับตกแต่งด้วยชฎาที่งดงาม ซึ่งแตกต่างจากยุคสมัยอื่นๆ อย่างชัดเจน โดยเฉพาะพระเทศจะมีรัศมีเปลวเป็นเอกลักษณ์

 

พระพุทธรูปประทับยืนที่มีลีลาอ่อนช้อยแบบอย่างศิลปะสุโขทัย

จิตรกรรม พบภาพจำลองเป็นลายเส้นบนแผ่นหินชนวนที่วัดศรีชุม จังหวัดสุโขทัย และภาพเขียนสีแบบเอกรงค์ กลุ่มดำ-แดง ที่วัดเจดีย์เจ็ดแถว อำเภอศรีสัชนาลัย จังหวัดสุโขทัย

สมัยทวารดี
สมัยศรีวิชัย
สมัยลพบุรี
สมัยเชียงแสน
สมัยสุโขทัย
สมัยอยุธยา
สมัยรัตนโกสินทร์