ขนบธรรมเนียม ประเพณี วัฒนธรรม อารยธรรม >>

บ้านเชียง

" บ้านเชียง เศษซากชีวิตสมัยก่อนประวัติศาสตร์ ร่องรอยทางวัฒนธรรม แหล่งโบราณคดีบนผืนแผ่นดินไทย ที่หลงเหลือจากการปล้นอดีต "

                       จากสถานการณ์ความวุ่นวายทางการเมืองในลาว เมื่อประมาณปี พ.ศ. 2360 ในรัชสมัย พระบาท สมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว ชาวลาวพวนกลุ่มหนึ่งจากแขวงเชียงของ ได้พากันอพยพหลบลี้หนีภัยข้ามมาทางฝั่ง ตรงข้ามแม่น้ำโขง (ปัจุบันเป็นดินแดนส่วนหนึ่งของไทย) เมื่อถึงตรงบริเวณที่เรียกว่า ป่าดงแพง ชาวลาวกลุ่มนี้จึงได้ เข้าถากถางป่า สร้างบ้านเรือนขึ้น และเรียกชุมชนแห่งนี้ว่า "บ้านเชียง"
                    ประมาณปี พ.ศ. 2500 เริ่มมีชาวบ้านบางคนให้ความสนใจ กับเศษภาชนะดินเผาเขียนลายสีแดง ซึ่ง มักจะพบเห็นอยู่เสมอๆ เวลาที่ขุดดินในหมู่บ้าน ต่อมาหน่วยงานของกรมศิลปากรที่7 ได้เข้าไปสำรวจบ้านเชียงและ ได้รับมอบโบราณวัตถุจำนวนหนึ่งจากชาวบ้าน แต่ก็ยังมิได้มีการค้นคว้าทางโบารณคดีใดๆ เกิดขึ้น

จนปี พ.ศ. 2509 นักศึกษาวิชาสังคมศาสตร์ จากมหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด ลูกชายเอกอัครราชทูตสหรัฐอเมริกาประจำประเทศไทยใน ขณะนั้น ได้เดินทางเข้ามาศึกษาเรื่องราวของบ้านเชียง และได้เก็บเอาเศษภาชนะดินเผาบางส่วน นำไปมอบให้ผู้ เชี่ยวชาญด้านโบราณคดี สมัยก่อนประวัติศาสตร์ กองโบราณคดี กรมศิลปากร และนักโบราณคดีได้ลงความเห็นว่า เศษภาชนะดินเผาเหล่านั้น น่าจะเป็นของสมัยก่อนประวัติศาสตร์ ในยุคโลหะ
                       ได้มีการขุดค้นทางโบราณคดี ขึ้นเป็นครั้งแรกที่บ้านเชียงในปีต่อมา และได้พบหลักฐานทางโบราณ คดีจำนวนมาก ซึ่งนอกจากภาชนะดินเผาชนิดเขียนลายสีแดงและลายอื่นๆแล้ว ยังได้พบโครงกระดูกทั้งเด็ก ผู้ใหญ่ และโบราณวัตถุที่ทำด้วยหิน สำริด และเหล็ก อีกด้วย

| หน้าถัดไป >>