วรรณกรรม สุภาษิต ข้อคิด คำคม สำนวน โวหาร งานเขียน >>
วันวานซึ่งแม้จะผ่านไปนานเท่าใด กลับยิ่งชัดเจนตราตรึง
ชุดที่ 1
ชุดที่ 2
ชุดที่ 3
ชุดที่ 4
ชุดที่ 5
ณ ที่ซึ่งเป็นของเรา
ใครเล่าจะรู้พรุ่งนี้จะนำสิ่งใดมา
ในโลกนี้ น้อยคนนักที่จะอยู่รอดชีวิตได้
สิ่งที่ฉันรู้คือสิ่งที่ฉันรู้สึก
เมื่อความรู้สึกนั้นจริงแท้
ฉันจึงทะนุถนอมมันไว้
ถนนนั้นยาวไกล
มีถูเขากั้นหนทางของเรา
แต่เราก็ปีนป่ายมันทุกวัน
เราลอยสูงขึ้น
ณ ที่ที่เราเป็นของกันและกัน
บนภูเขาสูง
เราลอยสูงขึ้น
ณ ที่ที่เราเป็นของกันและกัน
ห่างไกลจากโลกที่เรารู้จัก
ณ ที่ที่สายลมพัดโชย
บางคนยังติดอยู่กับสิ่งที่เป็นอยู่
ใช้ชีวิตของเขา
โดยย้อนไปดูสิ่งที่ผ่านมา
แต่สิ่งที่เรามีคือ ที่นี่....
และเวลานี้....
ชีวิตคือการพลัดพราก
กาลเวลาผ่าไป
ไม่มีเวลาสำหรับที่จะร้องไห้
ให้คำหลอกลวง...
สิ้นสุดไปพร้อมกับแสงตะวัน
Up where we belong
Joe Cocker /
Jennofer Warnes
Who know what tomorrow brings
In a world , few bearts survive
All I know , is the way I feel
And it's really , I keep it alive
The road is long , there are mountains
In our own ways
But we climb the steps, everyday
The lift is up where we belong
Where th eagles cries
On the mountain high
The lift is up where we belong
But from the world we know
Wher the clear wind blows
Some hang on to years to be
Live their lift, lookin' behind
All we have is here and now
All our lives are there divied
Time goes by, no time to cry
Lies to end up , a light the day
Up where we belong
(ณ ที่ซึ่งเป็นของเรา)
Because I love you
(เพราะว่าฉันรักเธอ)
How can love hust so much
(รักอันแสนเจ็บปวด)
I am woman
(ฉันเป็นสาวแล้ว)
Summer Breeze
(สายลมฤดูร้อน)
Sundown
(ตะวันตกดิน)
The morning after
(เช้าวันพรุ่งนี้)
The most beautiful girl
(ผู้หญิงที่สวยที่สุด)
The way we were
(หนทางที่เราเคยเป็น)
The long run
(ในที่สุดเราก็รักกัน)