ปรัชญาจากพระคัมภีร์ไบเบิล

 ความเกียจคร้านและความยากจน
เป็นญาติกัน.

หลับนิด เคลิ้มหน่อย กอดมือพักสักนิด
แล้วความจนก็จะมาหาถึงเจ้า แล้วทุกอย่างก็จะสูญหายไป
(สุภาษิต 24:33,34)

 ภาษาคือการสำแดงออกซึ่งความคิด
ทุกครั้งที่ท่านพูด จิตใจของท่านก็กำลังเดิน
ขบวนพาเหรดให้ชาวบ้านเขาเห็น.

คนดี ทำดี เพราะความดีอยู่ในใจเขา คนชั่ว ทำชั่ว
ก็เพราะความชั่วที่อยู่ในใจเขา
วาจาของท่านย่อมแสดงให้เห็น สิ่งที่อยู่ในใจของท่าน
(ลูกา 6:45)

  จงรักษาความประพฤติของท่าน
แล้วชื่อเสียงของท่าน ก็จะรักษาตัวของมันเอง.

การออกกำลังกายนั้น นับว่าดีสำหรับร่างกายของท่าน
แต่ศาสนาจะช่วยท่านในทุกด้าน ศาสนาสัญญาว่า
ท่านจะได้รับชีวิตในปัจจุบันและตลอดไป
(1 ทิโมธี 4:8)

 ความลับที่มนุษย์รักษาได้ยากที่สุด
คือความเห็นเกี่ยวกับตัวเอง.

ข้าพเจ้าสำนึกอยู่เสมอว่า พระเป็นเจ้าทรงพระเมตตาต่อข้าพเจ้ามากเพียงใด
ดังนั้น ข้าพเจ้าจึงขอบอกพวกท่านว่า อย่าคิดว่าตัวท่านดีกว่าที่เป็นอยู่จริงๆ
จงใช้วิจารณญาณ แล้วจงวัดสภาพของตัวท่านเอง โดยสำนึกว่า
พระเป็นเจ้าทรงประทานความเชื่อ ให้แก่ท่านมากมายเพียงใด
(โรม 12:3)

  หากความห่วงใยน้อยนิดเกินกว่าที่จะคิด
เอามาสวดภาวนา ก็คงจะเป็นเรื่องเล็กน้อย
เกินกว่าที่เอามาใส่บ่าแบกหาม.

พระเป็นเจ้าทรงห่วงใยท่าน ดังนั้น
ท่านจงมอบความกังวลทั้งสิ้นไปกับพระองค์
(1เปโตร 5:7)

 บุคคลที่ยากจนที่สุด ไม่ใช่คนที่ไม่มีเงิน
หากแต่เป็นบุคคล ที่ไม่มีความฝัน.

มนุษย์จะตกยาก หากไร้วิสัยทัศน์
(สุภาษิต 29:18ก.)

  ท่านสามารถทำอะไรร่วมกับพระเป็นเจ้า
ให้สำเร็จได้ภายในหนึ่งชั่วโมง
มากกว่าที่ท่านจะทำได้ตลอดชีวิต
โดยปราศจากพระองค์.

สำหรับพระเป็นเจ้านั้น ทุกสิ่งย่อมเป็นไปได้
(มัทธิว 19:26ข.)

อย่าไปห่วงใยถึงวันพรุ่งนี้ พรุ่งนี้จะดูแลตัวของมันเอง
เฉพาะวันนี้ ท่านก็มีเรื่องจะต้องห่วงใยพออยู่แล้ว
(มัทธิว 6:34)

อย่าไปเลียนแบบที่ไม่ดี ของคนชั่วช้าและเลวทราม
(สุภาษิต 4:14)

จงหยุดพูดจาชั่ว จงกล่าวสิ่งที่ถูกต้องในเวลาอันควร
และจงช่วยเหลือผู้อื่น อาศัยสิ่งที่ท่านพูด
(เอเฟซัส 4:29)