ปรัชญาจากพระคัมภีร์ไบเบิล

 ความอิ่มเอิบใจมิได้หมายความว่า
เราได้มาซึ่งสิ่งที่เราต้องการ
หากแต่เป็นความพอใจในสิ่งที่เรามีอยู่.

ข้าพเจ้าไม่ได้บ่นถึงเรื่องความขัดสน ไม่ว่าข้าพเจ้าจะมีฐานะอย่างไรก็ตาม
ข้าพเจ้าก็เรียนรู้แล้วที่จะพอใจในสภาพของตน   (ฟิลิปปี 4:11)

 ความสามารถ จะช่วยให้คนไปถึงจุดสุดยอด
ของชีวิต แต่อุปนิสัยใจคอต่างหาก
ที่จะช่วยให้เขาอยู่ต่อไปได้ในจุดนั้น.

ความชอบธรรมของคนที่ไร้ตำหนิ ย่อมรักษาทางของเขาให้ตรง
แต่คนชั่วร้ายย่อมล้มลง ด้วยความชั่วร้ายของเขาเอง  (สุภาษิต 11:5)

 คำพูดคือหน้าต่าง
ที่เปิดให้เห็นหัวใจของท่าน.

เจ้าเป็นคนชั่วแล้วจะพูดความดีได้อย่างไร
เหตุว่าปากนั้นพูดจากสิ่งที่มาจากใจ
(มัทธิว 12:34ข.) 

 คนโง่คิดว่าเขารู้ทุกอย่าง
หากท่านไปถกเถียงกับเขา
ท่านก็ยิ่งโง่ไปกว่าเขาเสียอีก.

หากท่านตักเตือนคนที่โอ้อวด ท่านก็จะได้รับแต่เพียงการดูหมิ่น
และความเจ็บปวด  (สุภาษิต 9:7)

  คนที่กำลังจมน้ำ เขาจะไม่มัวบ่นว่า
เครื่องชูชีพมันเล็กเกินไป.

จงทำสิ่งสารพัดโดยปราศจากการบ่น และการถกเถียงกัน
(ฟีลิปปี 2:14)

 เป็นบุญของผู้ที่ไม่มีอะไรจะพูด
และยังสามารถอดใจไม่พูดอย่างยืดยาว.

ลิ้นของปราชญ์แจกจ่ายความรู้
แต่ปากของคนโง่ ย่อมถ่ายเทความโง่ออกมา
(สุภาษิต 15:2)

  "โชคดี" คือข้อแก้ตัวที่ผู้แพ้มอบให้กับผู้ชนะ.

วิญญาณของคนเกียจคร้านมีแต่ความอยาก แต่เขาจะไม่ได้อะไรเลย
ฝ่ายวิญญาณของคนขยัน จะอ้วนพี
(สุภาษิต 13:4)

โมเสสส่งคนเผ่าละพันคนออกไปทำสงคราม
ทั้งคนเหล่านั้น กับฟีเนหัสบุตรเอเลซาร์ปุโรหิต
พร้อมกับเครื่องใช้ของสถานนมัสการ และมีแตรปลุกอยู่ในมือ
(กันดารวิถี 31:6)

อย่าไปเยี่ยมเพื่อนบ่อยเกินไป เพราะเขาจะรู้สึกเอือมระอา
และเริ่มเกลียดชังท่าน  (สุภาษิต 25:17)

 ผู้ที่ไม่ให้อภัย
คือผู้ที่ทำลายสะพานที่เขาเองจะต้องข้าม.

หากท่านให้อภัยความผิด ที่ผู้อื่นกระทำต่อท่าน
พระบิดาเจ้าของท่านในสวรรค์ ก็จะทรงให้อภัยแก่ท่านด้วย
(มัทธิว 6:14)