วรรณกรรม สุภาษิต ข้อคิด คำคม สำนวน โวหาร งานเขียน >>

คมคำบาดใจ

จากเรื่อง แสนยานุภาพแห่งการรอคอย: นันทวิสาร เขียน

อ่านหน้า1 อ่านหน้า2 อ่านหน้า3 อ่านหน้า4 อ่านหน้า5

เวลา...ซาตาน...พระเจ้าต่างกันที่ความเชื่อ เหมือนกันที่...ไร้ตัวตน
การพลัดพราก...ไม่จะจากไป...หรือตายจากรสชาดก็มิได้เจือจางไปกว่ากันเลย
พระเจ้าไม่เคยลืมลูกแกะ...ที่พลัดหลงอยู่ในทุ่งแล้งของพระองค์เลย
อาจจะเป็นเพราะพระเจ้าเหงา จึงได้สร้างโลกนี้ขึ้นมา เพื่อให้เป็นโรงมหรสพของพระองค์ ทุกชีวิตเป็นเสมือนตัวละครตัวหนึ่ง ที่ถูกกำหนดบทบาทไว้แล้ว...
ความรัก...ใครบ้างเล่า...ห้ามได้ เมื่อหัวใจบงการจะปวดร้าวสักเพียงใด เจ็บช้ำสักแค่ไหน...ก็ยังดิ้นรน...ไขว่คว้า
ความรักงอกงามอยู่ในจิตนาการ..ผลิดอกแย้มบานอยู่ในความระทม
สุดฟากฟ้าสุดมือ...เอื้อมไป...ว่างเปล่า...
กับความรักเร้นที่ร้าวลึก...หัวใจเหมือนละลายแหลกเหลว...อยู่ในอเวจี
คิดถึง...ทั้งที่อยู่ตรงหน้า..โอ้...ความรักช่างลึกล้ำ...เร้นลับ
เพราะจิตวิญญาณไม่ยอมคุกเข่า...หัวใจจึงถูกเชือดเฉือน
แขนต่างหากที่สั้นเกินไป...ดวงดาวไม่ได้ไกลเกินเอื้อมคว้า
ชัยชนะ...แม้จะต้องแลกมาด้วยชีวิต ก็ยังดีกว่าที่จะต้องมีชีวิตอยู่อย่างผู้แพ้ สูญเสีย...เจ็บปวด...ชั่วชีวิต
เวทนา...สงสารหรือเห็นใจ ถ้าเพียงแค่นั้นที่น้ำตาสามารถแลกได้ หัวใจเธอก็พร้อมที่จะจมน้ำตา
ประกาศิตรัก...แม้แต่ขบวนพยุหะยาตราของพระเจ้าก็ไม่อาจทัดทาน
ใดๆในโลกล้วนเป็นอนิจัง...ประสาอะไรกับ...ความหวังลมๆแล้งๆ
ตราบใดที่ยังรอคอย แม้จะเจ็บปวดร้าวสักเพียงใด ก็ยังคงมีความหวัง...ให้ได้หวังได้เสมอ...
ราชโองการของพระเจ้า...มักจะส่งผ่านมา...ทางความเงียบ
ความยุติธรรมกับความถูกต้อง มักจะขัดแย้งกันอยู่เสมอ...ในเหตุผล ความยุติธรรมกับความถูกต้อง มักจะอยู่คู่กันเสมอ...บนเส้นขนาน
ความเชื่อสร้างศรัทธา...ความจริง...ปลดปล่อย
ชีวิต...จิตวิญญาณ...หัวใจ... กดขี่ร่างกายเยี่ยงทาส...จนลมหายใจสุดท้าย
ความยิ่งใหญ่แห่งมหาสมุทร มีอยู่ในดวงตาด้วยหรือไร ใยไม่รู้จักหมดสิ้น...
ความจริง...แม้ว่าจะขมขื่นสักเพียงใด ปวดร้าวสักแค่ไหน หัวใจก็พร้อมที่จะกล้ำกลืน
น้ำตากับความรัก... มาจากที่เดียวกัน..ที่หัวใจ...
น้ำตาไม่อาจใช้ยังชีพ...ไม่ว่าจะแร้นแค้นเพียงใด
พระเจ้า...เฝ้าดูความทุกทน ทดสอบ...จิตวิญญาณ แล้วก็รับความดีความชอบไป...ทุกครั้ง
ถ้าความรักเป็นแขนขาของพระเจ้า ความเห็นแก่ตัวก็คือข้าช่วงใช้ที่ซื่อสัตย์...ของซาตาน
ในห้วงแห่งพันธนาการใจ กุญแจใจเท่านั้นที่จะไขให้หลุดพ้น เพียงแต่ต้องหาให้พบกุญแจสำคัญดอกนั้น...ในใจ
สายลมโชยพัดเก้าอี้โยก...ไหวเอน...พักผ่อน เหลือเพียงความทรงจำกับวันเวลาที่เหลืออยู่ และมันก็จะผ่านไปผ่านไป...และผ่านไป...ในที่สุด.

อ่านหน้า1 อ่านหน้า2 อ่านหน้า3 อ่านหน้า4 อ่านหน้า5