ศาสนา ลัทธิ ความเชื่อ นิกาย พิธีกรรม >>
ติสสเมตเตยมาณพปัญหาที่ 2
ใครชื่อว่าเป็นผู้สันโดษ คือ เต็มตามประสงค์ในโลกนี้
ความอยากซึ่งเป็นเหตุทะเยอทะยานดิ้นรน ของใครไม่มีใครรู้ ส่วนข้างปลายทั้งสอง (คือ
อดีตกับอนาคต) ด้วยปัญญาแล้ว ไม่ติดอยู่ในส่วนท่ามกลาง (คือปัจจุบัน)
พระองค์ตรัสว่าใครเป็นมหาบุรุษ ใครล่วงความอยากอันผูกใจสัตวในโลกนี้
ดุจด้วยเป็นเครื่องเย็บผ้าให้ตัดกันไปได้
พระศาสดาทรงพยากรณ์ว่า ภิกษุผู้ประพฤติพรหมจรรย์ สำรวมในกามทั้งหลาย
ปราศจากความอยากแล้ว มีสติระลึกได้ทุกเมื่อ พิจารณาเห็นโดยชอบแล้วดับเครื่องร้อน
กระวน กระวาย เสียได้แล้ว ชื่อว่าเป็นผู้สันโดษ คือ เต็มความประสงค์ในโลกนี้
ความอยากชึ่งเป็นเหตุทะเยอทะยานดิ้นรนของภิกษุนั้นแลไม่มี
ภิกษุนั้นแลรู้ส่วนปลายทั้งสอง ด้วยปัญญาแล้วไม่ติดอยู่ในส่วนท่ามกลาง
เรากล่าวว่าภิกษุนั้นแลเป็นมหาบุรุษ
ภิกษุนั้นแลล่วงความอยากอันผูกใจสัตวไว้ในโลกนี้
ดุจด้วยเป็นเครื่องเย็บผ้าให้ติดกันไปได้
อชิตมาณพปัญหาที่ 1
ติสสเมตเตยมาณพปัญหาที่ 2
ปุณณกมาณพปัญหาที่ 3
เมตตคูมาณพปัญหาที่ 4
โธตกมาณพปัญหาที่ 5
อุปสีวมาณพปัญหาที่ 6
นันทมาณพปัญหาที่ 7
เหมกมาณพปัญหาที่ 8
โตเทยยมาณพปัญหาที่ 9
กัปปมาณพปัญหาที่ 10
ชตุกัณณีมาณพปัญหาที่ 11
ภัทราวุธมาณพ ปัญหาที่ 12
อุทยมาณพปัญหาที่ 13
โปสาลมาณพปัญหาที่ 14
โมฆราชมาณพปัญหาที่ 15
ปิงคิยมาณพปัญหาที่ 16