ขนบธรรมเนียม ประเพณี วัฒนธรรม อารยธรรม>>

อารยธรรมอินเดีย

โดย ดร.สุนันทา ฟาเบรอ

อารยธรรมลุ่มแม่น้ำสินธุ
อารยธรรมอารยัน
อารยธรรมสมัยคุปตะ
อารยธรรมสมัยสุลต่านเตลฮีและสมัยราชวงศ์โมกุล
สมัยตะวันตกเข้าสู่อินเดีย

อารยธรรมอารยัน

พวกอารยันอพยพมาจากเอเซียกลาง มาอยู่ทางตะวันตกเฉียงเหนือของอินเดีย ที่เราเรียกว่า แดนอารยาวาตา เข้ามาทำลายเมืองและหมู่บ้านจนราบคาบแต่ยังไม่มาตั้งถิ่นฐานอยู่เลย จนกระทั่ง 1500 ปีก่อนค.ศ. จึงอพยพเข้ามาอยู่อย่างถาวรในดินแดนที่เป็นเมืองฮารัปปาเดิม ขณะที่อารยันเผ่าหนึ่งเข้ามาอินเดีย อารยันเผ่าอื่นเข้าครองอาณาจักรมิตาเนียและซีเรีย ชนอารยันแบ่งเผ่าตามเชื้อชาติ ทำให้เกิดสงครามระหว่างกันเอง แต่ภาษา ศาสนา และการดำเนินชีวิตยังใช้ร่วมกัน จุดร่วมนี้ทำให้ต่อสู้กับชนพื้นเมืองชนะ และยังทำให้วัฒนธรรมของพวกเขายังคงอยู่จนทุกวันนี้

1500-1000 ปีก่อนค.ศ. เป็นลักษณะพระเวทตอนต้น

พวกอารยันนำเทคนิค การใช้ม้าและรถรบเข้ามาสอนคนพื้นเมือง คือ พวกดราวิเดียน อารยธรรมสมัยนี้เป็นอารยธรรมกสิกร คือ มีการเลี้ยงสัตว์เป็นฝูง การปลูกพืชจำพวกข้าวมีน้อยมาก 1000-600 ปีก่อนค.ศ. เป็นสมัยพระเวทตอนปลาย พวกอารยันขยายดินแดนจากแม่น้ำคงคาไปจนถึงกรุงเดลฮีปัจจุบัน เผ่าต่างๆ ของอารยันทำสงครามระหว่างกันเอง

ศาสนา คัมภีร์พระเวท แปลว่า ความรู้ (ภาษาลาติน vidi = ฉันเห็น ฉันรู้ และภาษาเยอรมัน Wissen = รู้) เป็นบทร้อง ไม่ได้ใช้อ่าน เขียนเป็น ภาษาสันสกฤตอันเป็นภาษาของพวกอินโด-ยูโรเปี้ยน คัมภีร์พระเวทมี 4 เล่ม เล่มแรก คือ ฤคเวท เป็นบทร้อง หรือบทสวดของพวกอารยัน พบเมื่อประมาณ 1000 ปีก่อนค.ศ. เป็นหนังสือที่เก่าที่สุดของอินเดีย ต่อมามี คัมภีร์อื่นๆ อีก 3 คัมภีร์ คือ สามเวท เป็นทำนองการร้อง ยชุรเวท เป็น บทสวดในพิธี และอรรถเวท เป็นคู่มือเน้นแนวเรื่องลึกลับ พระเจ้าของยุคพระเวทมาจากธรรมชาติ เช่น ฟ้า ดวงอาทิตย์ ลม น้ำ ดิน ไฟ (อุชา, อัคนี, สุริยา ฯลฯ) พระเจ้าประจำชาติ คือ พระอินทร์ และที่สำคัญมีการดื่มน้ำโสมในการทำพิธีทางศาสนา ในคัมภีร์ฤคเวท ประกอบไปด้วยบทร้องหรือบทสวด 1028 บท เกือบทั้งหมดกล่าวถึงพระเจ้าทั้งหลาย ที่น่าสนใจมากที่สุด คือ บท Hymn of Creation ที่ช่วยให้จิตใจคนพัฒนาขึ้น และทำให้คนตั้งคำถามเพื่อพยายามเข้าใจถึงความสัมพันธ์ระหว่างผู้สร้าง (เทพเจ้า) และผู้ถูกสร้าง (คือมนุษย์) ทำให้เกิด หนังสืออุปนิษาทที่ เรื่องเน้นในการค้นพบความจริงอันสูงสุด ความจริงอันเป็นหนึ่งเดียว ไม่มีสอง ปรัชญาจากหนังสืออุปนิษาทเป็นรากฐานของศาสนาพราหมณ์ เชื่อเรื่องชาติหน้า คนที่ตายไปแล้วอาจเกิดมาในร่างของสัตว์ได้ พืชและสัตว์มีวิญญาณ ต่อมาภายหลังราว 700 ปีก่อนค.ศ. หนังสืออุปนิษาทได้รับการเรียบเรียงขึ้นใหม่โดย โคตมะ นักคิดผู้ยิ่งใหญ่ของสมัยนั้น

 หน้าถัดไป >>